Święty Paweł z towarzyszami wyruszył w swoją pierwszą podróż misyjną z Antiochii, odpłynął na Cypr, przybył do Salaminy i przeszedł przez całą wyspę aż do Pafos – opowiadają Dzieje Apostolskie (por. Dz 13,1-6).
„Odpłynąwszy z Pafos, Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii, a Jan wrócił do Jerozolimy, odłączywszy się od nich. Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej” (Dz 13,13-14).
A w drodze powrotnej jeszcze raz odwiedzili wspólnoty chrześcijan, które powstały po pierwszej wizycie Pawła: „przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii (Syryjskiej)” (Dz 14,24-25).
Miasto Perge jest na stałym lądzie: „odpłynęli z Pafos przybyli do Perge” oznacza, opuścili wyspę i dotarli na ląd w Azji Mniejszej, dzisiejszej Turcji.
Perge zostało założone prze Greków wyjątkowo wcześnie bo już ok. roku 1000 przed Chr. Przy rzece Kestros (dzisiaj Aksa Çayı) od samego początku miało niewielki port, który gwarantował mieszkańcom względny dobrobyt. W VI w. przed Chr. Perge uległo Persom, Persowie rządzili tu aż do aż do okresu podboju Aleksandra Wielkiego. W roku 333 przed Chr. Aleksander z Macedonii przepędził najeźdźców z Persii i uczynił Perge swoją główną kwaterą w Pamfilii. Po jego śmierci przebywały tu na zmianę wojska Seleucydów, Ptolomeuszy i królestwa Pegamonu. 129 przed Chr. miasto przypadło Rzymianom i prosperowało spokojnie w ramach tzw. pax romana.
W roku 48 po Chr. w Perge przebywał św. Paweł, który założył tu pierwsza gminę chrześcijańską. Pomimo silnie rozwiniętego kultu Artemidy, Chrystus głoszony przez św. Pawła musiał zyskać wielu gorliwych wyznawców, skoro natychmiast po ogłoszeniu edyktu mediolańskiego (313 r. po Chr.), który gwarantował chrześcijaństwu wolność, była tu spora i prężna wspólnota chrześcijańska. Grupa wyznawców Chrystusa musiała być znaczna, ponieważ Perge od razu stało się siedzibą biskupa.
Biskup, który reprezentował miasto Perge uczestniczył w soborze w Nicei (dzisiaj Iznik w Turcji, około 80 km od Konstantynopola) w r. 325. Był to Sobór nicejski I – pierwszy sobór powszechny biskupów chrześcijańskich, zwołany 20 maja 325 r. przez cesarza Konstantyna Wielkiego. Ten fakt jest wymowny, zaledwie ustały prześladowania, chrześcijanie z Perge już są liczącą się gminą i mają swego przedstawiciela ma soborze. Podobnie na kongresie w Efezie w r. 431 uczestniczy biskup z Perge.
Największe znaczenie Perge osiągnęło w czasach bizantyjskich, kiedy to powstały tu trzy bazyliki.
Napady Persów i Arabów zmusiły wielu mieszkańców Perge do ucieczki. Seldżucy przybywszy tu w 1078 r. zastali niemalże wioskę, nieprzypominającą wspaniałe niegdyś miasto. Pod koniec XIV w. miejscowość znalazła się w granicach państwa otomańskiego a w XVI w. mieszkali tu tylko turkmeńscy pasterze.
I tak jest po dziś dzień, Perge to opuszczone ruiny, z których archeolodzy wydobywają świadectwa dawnej świetności miasta. Zwłaszcza imponujące są zabytki z epok greckiej i rzymskiej.
Najstarszą część miasta odkryto na wzgórzu, które później, w epoce rzymskiej pełniło wrosłe akropolu z świątynią.
Ogromna brama, tzw. „wewnętrzna” powstała w III w. przed Chr., w odróżnieniu od bramy „zewnętrznej”, która powstała później, w IV w. po Chr. w miarę rozbudowy miasta i rozszerzania się murów miejskich. Po zachodniej stronie bramy jeszcze dziś można podziwiać imponujący kompleks łaźni rzymskich.
Od bram prowadzi główna ulica, rzymskie cardo maximus, długości ponad 400 m, a szerokości 20 m. Ulica miała po obydwu stronach okazałe kolumnady, na kolumnach zachowały się fragmenty reliefów, jeden nich przedstawia boginię Artemidę z łukiem, strzałami i pochodnią. Pośrodku ulicy biegł ozdobny akwedukt, na końcu znajdował się nimfeon, czyli bogato zdobiona fontanna, do której spływał nadmiar wody z akweduktu.
Poza murami miejskimi dobrze zachował się teatr, założony już w czasach hellenistycznych, w połowie II w. przed Chr. a przez Rzymian przebudowany i dostosowany do ich potrzeb i zasad. Mniej więcej w tej samej epoce hellenistycznej powstał hipodrom, czyli stadion do wyścigów konnych. Budowla ma 234 m długości i 34 m szerokości.
W centrum miasta, na zachód od głównej ulicy odkryto pozostałości bizantyjskiej bazyliki z V w. Przypuszcza się, że była to katedra, siedziba biskupa Perge. Ruiny innego bizantyjskiego kościoła zidentyfikowano na wschód od bramy zewnętrznej. Świadectwa chrześcijańskie jednoznacznie kojarzą się z głoszeniem i działalnością św. Pawła w Perge.