Najświętszego Imienia Jezus
Kościół zawsze otaczał Najśw. Imię Jezusa głęboką czcią i wzywał je w swoich modłach. W liście do Filipian św. Paweł pisze o Jezusie: “Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca” (2, 9-10). Imię to objawił we śnie św. Józefowi Archanioł Gabriel: “nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki, albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1,20-21).
Kult liturgiczny Najśw. Imienia Jezus rozpowszechnił się w Kościele szczególnie w XIV i XV w. dzięki Zakonowi Braci Mniejszych. Ze szczególną gorliwością szerzyli ten kult św. Bernardyn ze Sieny i św. Jan Kapistran oraz ich uczniowie. Liturgiczne święto wprowadzono jednak dopiero w XVI w. Papież Klemens VII w 1530 r. pozwolił franciszkanom w liturgii obchodzić to święto, które na cały Kościół rozszerzył Innocenty XIII.
Św. Bonawentura mówi, że św. Franciszek “pragnął, aby szczególnie uczczono Imię Pana, nie tylko w myślach, ale również gdy je wymawiano lub znaleziono w piśmie. Radził kiedyś swoim braciom, aby gdziekolwiek znajdą zapisane kartki, podnosili je i składali w schludnym miejscu, żeby czasem Imię Pańskie, gdyby się na nich znalazło, nie zostało zdeptane.
Gdy wymawiał lub słyszał Imię Jezus, radość wypełniała jego serce. Zmieniał się na twarzy, jakby jego ust dotknął jakiś wyborny przysmak albo doleciała do jego uszu cudowna melodia”.
Największym szerzycielem kultu Imienia Jezus był św. Bernardyn, który polecił namalować i rozpowszechnić monogram IHS – JEZUS (Jesus Hominum Salvator – Jezus Zbawiciel ludzi).
Św. Bernardyn tak mówił o Imieniu Jezusa: “Oto właśnie Najśw. Imię. Tak bardzo upragnione przez ojców dawnego przymierza. Z wielkim niepokojem oczekiwane… lecz nadszedł czas łaski i miłosierdzia. Już jest ono w naszym posiadaniu. Ukryj, proszę, o Boże, imię Twojej potęgi. Niechaj nie słyszymy imienia pomsty. Powstrzymaj imię sprawiedliwości. Daj nam tylko imię Twego miłosierdzia. Niech jedynie rozbrzmiewa w mych ustach imię Jezus, przez nie bowiem głos Twój jest rzeczywiście słodki, a oblicze pełne wdzięku.
Imię Jezus – to potężne umocnienie wiary. Dzięki niemu stajemy się dziećmi Bożymi. Wszak wiara katolicka polega na poznaniu Jezusa Chrystusa i na uczestnictwie w Jego światłości. To On jest światłem duszy. On bramą życia i fundamentem wiecznego zbawienia. Konieczna jest wiara… Jezus jest fundamentem, światłem i bramą. On każdemu udziela światła wiary, bo pragnie ukazać błądzącym niezawodną drogę życia. Sam nazwał się drogą. Dzięki Chrystusowej światłości coraz mocniej jednoczymy się z Bogiem. Najpierw Go poszukujemy, następnie całkowicie Mu zawierzamy, wreszcie posiądziemy Go na wieki. Na tym właśnie fundamencie wznosi się Kościół, założony w imię Jezusa. On oświeca swym blaskiem kaznodziejów. Słowa Chrystusa głoszone ich ustami jeszcze bardziej jaśnieją, gorliwiej są przekazywane i znajdują żywszy oddźwięk w sercach ludzkich. Powiedz nam, skąd na świecie tyle silnej, spontanicznej, żarliwej i światłej wiary? Jest to plon z przepowiadania Jezusa…
O zaiste chwalebne to imię, pełne wdzięku, tchnące miłością i potęgą. Przez ciebie przebaczenie grzechów, zwycięstwo nad przeciwnikami zbawienia. W tobie wyzwolenie od naszych słabości, umocnienie, pogoda ducha wśród cierpień i przeciwności. Tyś chlubą dla wierzących, nauczycielem dla kaznodziejów, umocnieniem dla przeciążonych pracą, podporą dla słabnących. Twój płomienny żar rozpala szlachetne pragnienia. Ty zapewniasz skuteczność naszym modłom. Ty napawasz rozkoszą dusze o Tobie myślące. Dzięki Tobie cieszą się chwałą i święcą triumfy w niebie wszyscy zbawieni. Spraw, o najsłodszy Jezu, niechaj również my tam z nimi królujemy przez najświętsze imię Twoje”.
Uwielbiając Najświętsze Imię Jezus, prosimy Cię, Panie, spraw, aby słodycz tego imienia, której doznajemy w życiu doczesnym, napełniała nas radością w niebiańskiej Ojczyźnie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.