Św. Aniela Merici, dziewica III Zakonu, założycielka zgromadzenia Sióstr Urszulanek (1474 – 1540).
Urodziła się w 1474 r. w Desenzano nad jeziorem Garda. Wcześnie zaczęła wieść życie modlitwy i pokuty, bo temu sprzyjała religijna atmosfera domu. Niedługo jednak cieszyła się szczęściem rodzinnym, bo najpierw umarła jej ukochana siostra, a następnie rodzice. W tym czasie wstąpiła w szeregi III Zakonu św. Franciszka. Mając 40 lat udała się do Breseii, gdzie rozwijał się bardzo dynamiczny ruch del Divino Amore (Bożej miłości), który miał za cel odrodzenie religijne członków i wniesienie zbawczego fermentu w otoczenie. W ruchu tym prym wiodły osoby świeckie. Stowarzyszeni zbierali się na modlitwę i rozmowy duchowe; praktykowali cnoty ewangeliczne, a nade wszystko uczynki miłosierdzia chrześcijańskiego. Odwiedzali szpitale, zakładali przytułki dla sierot i opuszczonych oraz szkoły i zakłady dla ubogiej młodzieży. Duszą tego ruchu stała się Aniela Merici.
W 1524 r. wybrała się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Rok później udała się na uroczystości jubileuszowe do Rzymu. Wróciwszy do Breseii chwilowo musiała opuścić miasto z powodu najazdu wojsk cesarza Karola V (sacco di Roma). Zajęły one Włochy szerząc dokoła spustoszenie. Kiedy nastał pokój powróciła do Breseii i tam założyła zgromadzenie sióstr urszulanek. W koncepcji Anieli młode dziewczęta, które są przedmiotem troski i trudu wychowawczego mają z kolei same stać się apostołkami. Kiedy jej dzieło stanęło na mocnym fundamencie, Aniela mogła spokojnie odejść po nagrodę do Pana. Zmarła 27 stycznia 1540 r. – Powszechnie nazywano ją “matką”.
Papież Pius VII kanonizował ją 24 maja 1807 r.
Boże, Ojcze miłosierny, wysłuchaj modlitw, które zanosi za nas św. Aniela, dziewica, i spraw, abyśmy naśladując jej miłość i roztropność, byli wierni Twojej nauce i świadczyli o niej naszym życiem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.