Św. Jan Kisaka, męczennik III Zakonu (+1597).
Jan Kisaka albo Kinoia, urodzony w Meako (Japonii), człowiek prosty i spokojny od dzieciństwa spełniał praktyki religijne jak mu nakazywała jego wiara. Ale kiedy zetknął się z franciszkanami, którzy głosili Chrystusa i przepowiadali Jego naukę, udał się do nich celem poznania religii chrześcijańskiej. Prawdy chrześcijańskie tak bardzo odpowiadały jego aspiracjom, iż poprosił o chrzest św. oraz o przyjęcie do III Zakonu, oddając się posłudze chorym, którym posługiwali bracia franciszkańscy w różnych szpitalach. W ten sposób stał się pielęgniarzem gotowym i ochoczym w niesieniu pomocy w każdej sytuacji. Posługując chorym potrafił do każdego z nich skierować kilka słów pociechy głosząc Chrystusa i Jego Ewangelię.
Nie zadowolił się tylko tym, że sam jest chrześcijaninem i franciszkaninem świeckim, ale słowem i przykładem własnego życia pociągnął do Chrystusa kilku członków własnej rodziny, a przede wszystkim swego syna.
Dekret szoguna Taikosama wydany w nocy 8 grudnia 1596 r., aby aresztować wszystkich franciszkanów, ich przyjaciół i współpracowników japońskich, wydany został także na Jana Kisaka.
Jan zginął na krzyżu w Nagasaki dnia 5 lutego 1597 r. Na świętym wzgórzu wyrósł las krzyży, a na nich ciała niezwyciężonych męczenników. Ciała ich przez dwa miesiące pozostały na krzyżu i ponoć wydawały przyjemną woń. Chrześcijanie japońscy zbierali resztki ich szat oraz krew jako święte relikwie. Nawet ptaki drapieżne, które krążyły wokół, nie tykały ciał męczenników.
Papież Pius IX dnia 8 czerwca 1862 r. kanonizował go w poczet świętych.
Wszechmogący i wieczny Boże, Ty obdarzyłeś św. Jana i jego towarzyszy japońskich łaską uczestnictwa w męce i śmierci Chrystusa, przybądź z pomocą naszej ułomności i spraw, abyśmy nie wahali się poświęcić swego życia na chwałę i cześć Bożego imienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.