Apostoł Paweł podczas swej pierwszej podróży misyjnej przemierzył tereny Azji Mniejszej, czyli tereny leżące w dzisiejszej Turcji. Z krainy Pamfilii leżącej na wybrzeżu Morza Śródziemnego, pokonując góry, Święty Paweł dotarł do Antiochii Pizydyjskiej (Dz 13,14-52).
Autor Dziejów Apostolskich wyraźnie rozróżnia znaną Antiochię w Syrii, od Antiochii w Azji Mniejszej. Antiochia zwana często Syryjską (obecnie Antakya w Turcji), stolica starożytnej Syrii była znanym centrum pierwotnego chrześcijaństwa. Natomiast mniej znana była Antiochia w krainie Pizydia (obecnie ruiny nieopodal miejscowościYalvaçw Turcji) nad Meandrem, miasto założone przez Seleukosa I w latach 300-280 przed Chr., było stolicą rzymskiej prowincji zwanej Galacja. Antiochię Pizydyjską odwiedził Paweł i Barnaba w trakcie pierwszej podróży misyjnej.
Pizydia, to kraina położona w środkowo – południowej Azji Mniejszej, w zachodniej części gór Taurus. Na przestrzeni historii częściej zmieniały się polityczne granice Pizydii, dlategomożliwy jest opis jedynie naturalnych granic. NapółnocyPizydia graniczyła z Frygią wzdłuż gór Sultan; zachodnią granicę wyznaczały miasta Apamea i Termessos; wchodnią granicę z Lykaonią wyznaczały miasta Tyberiopolis i Etenna; południową granicę z Pamfilią wyznaczają miasta Etenna i Termessos.
Rzeki oraz liczne jeziora decydują o urodzajności krainy.
Kraina Pizydia była zamieszkana przez wojownicze i rozbójnicze plemiona, które nigdy do końca nie były podporządkowane obcej władzy.
Najstarsze ślady archeologiczne pochodzą z neolitu (9-5 tysięcy lat przed Chr.) i wczesnego brązu (3-2 tysiące lat przed Chr.). Główne znane ośrodki starożytne toSalagassos, Selge, Termessos. Niektóre ruiny pozostają po dziś dzień niezidentyfikowane, a innesą w trakcie badań archeologicznych. Odkryte inskrypcje funeralne świadczą o specyfice miejscowego języka, prawdopodobnie pochodzenia indogermańskiego.
W VI w. przed Chr. Pizydia była pod rządami Persji. W IV w. przed Chr. częściowo podbita przez Aleksandra Wielkiego, następnie formalnie pod rządami Seleucydów, a faktycznie była niezależna.
Starożytne źródła z uprzedzeniem odnoszą się do ludności nazywając ich barbarzyńcami. Jednak już od epoki hellenistycnej (300-143 lat przed Chr.)Pizydia jest pod wpływem kultury greckiej. Stopniowo od poł. II w., do r. 101 przed Chr. Rzym przejął władzę nad Pizydią. W r. 25 przed Chr. dołączona do nowopowstałej prowincji Galacja. W tym czasie powstały rzymskie miasta: Antiochia Pizydyjska, Komama, Kremna, Olbasa, Parlais. Imperium Rzymskie zadbało również o to, żepowstała sieć dróg.
W epoce Nowego Testamentu prowincja Pizydia obejmowała tylko północne tereny górskie z Antiochią Pizydyjską jako głównym ośrodkiem.
W tym czasie te tereny odwiedził apostoł Paweł z Barnabą. W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł głosi Chrystusa. Jednak doszło do gwałtownego sprzeciwu ze strony Żydów, co zmusiło apostołów do opuszczenia miasta. Paweł i Barnaba udali się do odległego o 130 km Ikonium. W Antiochii Pizydyjskiej pozostała wszakże niemała liczba chrześcijan, którzy utworzyli zręby powstającej tutaj gminy.
Paweł i Barnaba odwiedziliAntiochią Pizydyjskąw drodze powrotnej: „głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii. Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii” (Dz 14,21-24;zob. również 2 Tm 3,11).
W reformie Dioklecjana, początek IV w. po Chr. z północnej części krainy powstała samodzielna prowincja Pizydiaze stolicą w Antiochii, natomiast południowa część została dołączona do nowej prowincji Pamfilia. W IV i V w. po Chr. Pizydia została pokonana w najazdach Ostrogotów i Izaurów.
