Św. Jan Józef od Krzyża, kapłan I Zakonu (1654 – 1734).
Urodził się na wyspie Ischia 15 sierpnia 1654 r. z rodziców Józefa Calosinto i Laury Garginlo. Pierwsze nauki pobierał u Augustianów. Wśród rówieśników wyróżniał się głęboką pobożnością. Szczególną miłością pałał do Męki Jezusa, dlatego biczował się aż do krwi. Mając 15 lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Nowicjat rozpoczął w czerwcu 1670 r. Dnia 18 września 1677 r. przyjął święcenia kapłańskie. W ślad za św. Franciszkiem i św. Piotrem z Alkantary wybudował w lesie samotnię, w której przebywał przez pewien okres swego życia. 9 lat był magistrem nowicjuszy w Neapolu, a potem gwardianem. W 1703 r. został wybrany ministrem prowincjalnym. W samym Neapolu otworzył kilka klasztorów. Był odnowicielem życia franciszkańskiego i studiów. Służył pomocą i radą kardynałom, biskupom i osobom świeckim. Był kierownikiem dusz i spowiednikiem wielu sławnych ludzi, np.: św. Franciszka z Geronimo i św. biskupa Alfonsa M. Lignori.
Bóg obdarzył go wieloma charyzmatami: znajomością serc ludzkich, przepowiadaniem, bilokacją, unoszeniem się w powietrzu, cudami oraz objawieniami Matki Bożej z Dziecięciem Jezus na ramionach. Wszystkich zadziwiał życiem umartwionym i ascetycznym oraz niezwykłymi uczynkami pokutnymi.
Zmarł 5 marca 1734 r. w klasztorze św. Łucji na Wzgórzu w wieku 80 lat. Jego grób jest miejscem pielgrzymowania. Wyspa Ischia ogłosiła go swym patronem.
Grzegorz XVI kanonizował go 26 maja 1839 r.
Boże, Ty doprowadziłeś swojego kapłana św. Jana Józefa od Krzyża do serafickiej doskonałości przez wyrzeczenie i umiłowanie krzyża, udziel nam tej łaski, abyśmy go naśladowali jako mistrza życia duchowego i doszli do oglądania Twojej chwały. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.