Bł. Wilhelm z Sicli, pustelnik III Zakonu (1309 – 1404).
Urodził się w Noto na Sycylii w 1309 r. W wieku 16 lat został paziem na dworze Fryderyka II Aragońskiego, króla Sycylii. Podczas polowania w 1335 r. w okolicach Catanii Fryderyk II został zaatakowany przez dzika. Wilhelm rzucił się na dzika i uratował króla, ale sam złamał kość prawego uda. Stan był bardzo poważny, bo przyjął św. Wiatyk. W nocy ukazała się mu św. Agata i powiedziała: “Wstań, bracie Wilhelmie, zostaw dwór i udaj się na samotnię, tam Bóg przemówi do twojego serca”. Gdy wyzdrowiał, kulał na prawą nogę, przedstawił swoją wizję królowi i zakomunikował, że podjął decyzję całkowitego poświęcenia się Bogu. Król wyznaczył mu miejsce na peryferiach Noto zwane “La Cella del Castello” w pobliżu kościoła Chrystusa Ukrzyżowanego. Nadto otrzymał konia i sakwę z pieniędzmi, ale wnet wszystko rozdał.
W “Cella” żył w całkowitym ubóstwie w towarzystwie św. Konrada z Piacenzy. W 1345 r. Wilhelm udał się do Sicli. Tam w pobliżu kościółka sam wybudował pustelnię. Wiódł życie w surowej pokucie, ustawicznej modlitwie szerząc nabożeństwo do Matki Bożej Bolesnej. W 1350 r. cały Wielki Post przeżył z św. Konradem na modlitwie i rozważaniu Męki Pańskiej.
Brat Wilhelm, pustelnik i tercjarz franciszkański przeżył w wybudowanej przez siebie pustelni 57 lat. Sypiał na gołej ziemi i jadał to, co ludzie miłosierni przynieśli mu. Ustawiczna modlitwa, rozważanie, zjednoczenie z Bogiem, dawanie rad odwiedzającym go – oto tajemnica jego świętości.
Dnia 4 kwietnia 1404 r. w 95 roku życia zasnął w Panu. Został pochowany w marmurowym grobie w kościele św. Mateusza w Sicli.
Paweł III dnia 27 czerwca 1539 r. potwierdził jego kult.
Boże, Ty wybrałeś bł. Wilhelma dla ożywienia w Twoim Kościele życia pustelniczego, udziel nam siły do zaparcia się siebie i postępowania za Chrystusem drogą krzyża, by dojść do chwały Twego królestwa. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.