Bł. Luchezjusz z Poggibonsi, pokutnik III Zakonu (1181 – 1260).
Urodził się w Etrunii prawdopodobnie w tym samym roku co św. Franciszek w 1181 r. Marzył o karierze rycerskiej. Później przeprowadził się do Poggibonsi k/Sieny i zajął się kupiectwem.
Ożenił się z Buonadonną. Ponoć byli wielkimi sknerami, ale z biegiem lat bardzo się zmienili i stali się hojnymi. Luchezjusz znał Franciszka, bo wiele dobrego o nim słyszał. Kiedy św. Franciszek przebywał w okolicy Sieny, mówi się, że oboje małżonkowie poprosili go, aby napisał dla nich regułę życia. Franciszek już od pewnego czasu myślał o chrześcijanach świeckich, którzy zakładają rodziny, pracują, a którzy nie mogą żyć tak, jak osoby zakonne. Biedaczyna chętnie odpowiedział na ich prośbę – życzenie. Luchezjusz i jego żona przywdziali habit tercjarski, a po pewnym okresie czasu św. Franciszek napisał regułę dla braci i sióstr żyjących w świecie. W ten sposób Franciszek założył III Zakon.
Niektórzy podważają zdanie, że Luchezjusz i Buonadonna byli pierwszymi tercjarzami. Natomiast pewnym jest, że są pierwszymi tercjarzami, którzy osiągnęli chwałę ołtarzy, ponieważ kult bł. Luchezjusza i jego żony bł. Buonadonny rozpoczął się zaraz po ich śmierci.
W pełni zachowywali regułę, którą zostawił im św. Franciszek, żyli uczciwie, w pokoju i miłości. Zasłynęli miłością wobec bliźnich, ubóstwem, pokorą, prostotą i umartwieniem.
Luchezjusz umarł w Poggibonsi w 1260 r.
Papież Innocenty XII w 1694 r. potwierdził ryt brewiarza i Mszy św. ku czci bł. Luchezjusza.
Boże dobroci, Ty sprawiłeś, że bł. Luchezjusz zajaśniał światłem dobrych uczynków, spraw za jego wstawiennictwem przynosili dobre owoce życia chrześcijańskiego i do końca wytrwali w dobrym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.