Bł. Bartłomiej z Montepulciano, kapłan I Zakonu (+1330).
Nie znamy daty jego przyjścia na świat. W swoim czasie poślubił Millę, córkę kapitana Tomasza z Pecora, z którą miał 4 synów. Kiedy w 1290 r. wstępował do Zakonu Braci Mniejszych synowie byli już dorosłymi. Biografowie wychwalają jego wyrzeczenie się dziedzictwa, miłosierdzie względem biednych podczas głodu oraz różne cudowne zdarzenia. Zapewniwszy przyszłość swoim synom i otrzymawszy zgodę żony wstąpił do klasztoru św. Franciszka w Montepluciano w charakterze brata zakonnego.
W klasztorze br. Bartłomiej był wzorem doskonałości. Uważał się niegodnym przyjęcia święceń kapłańskich, ale po odbyciu studiów filozoficzno-teologicznych został wyświęcony na kapłana. W życiu kapłańskim wyróżniał się niezwykłym miłosierdziem względem biednych i nieszczęśliwych.
Żywił szczególne nabożeństwo do Jezusa Chrystusa i Matki Bożej. Był wzorem dla całej wspólnoty braterskiej przez swoje modlitwy, kontemplację i wzorowe zachowanie Reguły św. Franciszka. Odznaczał się duchem ubóstwa i pokuty.
O. Bartłomiej zmarł dnia 6 maja 1330 r. Pochowany został w kościele św. Franciszka. W 1930 r. ciało jego przeniesiono do kościoła św. Augustyna.
Dnia 24 czerwca 1880 r. papież Leon XIII zatwierdził jego kult.
Wszechmogący i wieczny Boże, Ty wybierasz ludzi pokornych, aby zawstydzić wszelką pychę, spraw, abyśmy w każdej sytuacji życiowej naśladowali cnoty kapłana bł. Bartłomieja i przez to zasłużyli na chwałę życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.