Św. Teofil z Corte, kapłan I Zakonu (1676 – 1740).
Urodził się w Corte w 1676 r. na Korsyce, w bogatej rodzinie De´Signori. Na chrzcie św. otrzymał imię Błażej, które następnie zmienił na Teofil (przyjaciel Boga), kiedy po ukończeniu studiów wstąpił do Braci Mniejszych na Korsyce. Przywdziawszy habit odbył rok nowicjatu. Po nowicjacie studiował w Rzymie filozofię, a w Neapolu teologię. Na początku 1700 r. przyjął święcenia kapłańskie. Całe niemal życie spędził na Półwyspie Apenińskim. Po 30 latach udał się na Korsykę celem założenia “Pustelni” (domy zakonne, w których bracia mniejsi żyli według reguły dla pustelni napisanej przez św. Franciszka).
O. Teofil z Corte uważany był za wielkiego propagatora “Pustelni”, w których bracia dużo modlili się, “Godzinę czytań odmawiali o północy i zachowywali 4 wielkie posty: od Wszystkich Świętych do Bożego Narodzenia, od Objawienia Pańskiego do rozpoczęcia Wielkiego Postu, Wielki Post oraz post od Wniebowzięcia do św. Michała Archanioła (29.09.).
Wiele od siebie wymagał, a nie miał łatwego charakteru. Ćwicząc się i pracując nad sobą nabył cnoty delikatności i cierpliwości. Odnosił wielkie sukcesy na niwie głoszenia Słowa Bożego. Przez wiernych uważany był za posłańca dobroci. Dzięki jego przepowiadaniu grzesznicy wracali do Boga, a życie chrześcijan było rytmem wiary i działalności apostolskiej.
Wszelkie trudności przezwyciężał dobrocią, łagodnością, życzliwością oraz wysiłkiem i pracą na rzecz dobra. Ostatnią “Pustelnię” założył w Fucecchio w Toskanii, w której aż do śmierci był gwardianem.
Świątobliwie zasnął w Panu dnia 19 maja 1740 r. w 64 roku życia.
Papież Pius XI kanonizował go 29 czerwca 1930 r.
Boże, Ty w świętym Teofilu dałeś Twemu Kościołowi dobrego i gorliwego kapłana, który odznaczał się duchem modlitwy i ubóstwa, spraw, aby lud Twój cieszył się pasterzami według Twego serca, którzy prowadzą go do źródeł zbawienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.