Św. Iwo z Bretanii, kapłan III Zakonu (1253 – 1303).
Pierwszym i może najsławniejszym patronem adwokatów jest św. Iwo, któremu też nadano tytuł “obrońca ubogich”. W rzeczywistości był on nie tylko obrońcą ubogich, ale ich przyjacielem, bratem, dobroczyńcą i ojcem. Urodził się w Bretanii we Francji 17 października 1253 r. Dobrze wychowany przez pobożną i bogobojną matkę studiował najpierw w Orleanie a potem w Paryżu teologię i prawo.
Mimo młodego wieku wyświęcony na kapłana przyjął urząd oficjała sądu biskupiego. Rozwiązywał ważne i zawiłe sprawy. Był sprawiedliwym człowiekiem, nie miał względu na osoby, lecz każdy biedny, każda wdowa i sierota, każdy uciskany i prześladowany mógł liczyć na jego opiekę i obronę. Był bystrym i mądrym. Honory i zaszczyty nie podobały się mu, więc poprosił biskupa by mógł pracować jako proboszcz. I tak się stało. Wnet przyjął habit pokuty III Zakonu św. Franciszka. Jako tercjarz kochał ubóstwo franciszkańskie, a szczególnie miłował biednych.
W domu swym urządził się bardzo skromnie i ubogo, posiadał tylko najkonieczniejsze rzeczy. Jego przyjaciółmi stali się ubodzy, chorzy, sieroty, wdowy. Zawsze miał ich u siebie. Dom swój przemienił w szpital, sierociniec, przytułek, refektarz jak i w publiczną łaźnię dla biednych, opuszczonych, chorych i sierot z okolic. Przebywał z nimi, sypiał wśród nich. Jego poduszką była gruba księga okryta ręcznikiem. Ponadto praktykował ostre pokuty. Wnet poważnie zachorował, a nie mogąc już więcej pomagać materialnie swoim biedakom spieszył z pomocą duchową, dobrym słowem, radą, a także czyniąc liczne cuda przez rozmnażanie chleba i przemienianie wody w wino.
Wycieńczony chorobą i spracowany umarł 19 maja 1303 r. mając 50 lat. Jego kochani biedni byli pierwszymi, którzy opłakiwali go nie jako mądrego pracownika, nie jako ich obrońcę, lecz jako swojego ojca. Św. Iwo był jednym z najbardziej popularnych świętych Północnej Francji i patronem prawników.
Papież Klemens VI kanonizował go 19 maja 1347 r.
Boże, który oświecasz Kościół przykładem Twoich Świętych, spraw, aby świadectwo ewangeliczne św. Iwa pobudziło nas do życia godniejszego i hojniejszego, a wspomnienie jego czynów niech nas zawsze pobudza do naśladowania Twojego Syna. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.