Bóg tak umiłował świat, że Syna swego dał. Nasze życie ma być odpowiedzią na miłość Bożą. Św. Jan mówi: Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga, bo Bóg jest miłością… Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4, 7-8.16).
“Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kości Jego nie będą łamane. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na tego, którego przebodli” (J 19, 34-37).
Serce Jezusa, przebite włócznią żołnierza, jest symbolem dobroci i miłosierdzia Bożego, który dał nam Syna, aby nas zbawić od grzechu przez śmierć i zmartwychwstanie. Nabożeństwo do Serca Pana Jezusa pobudza nas do ufności i miłości względem Ojca. Jezus zawieszony na krzyżu, w swojej miłości bez granic, oddał życie za nas, i z przebitego boku wypłynęła krew i woda, symbol sakramentów Kościoła, aby wszyscy ludzie pociągnięci do Serca Zbawiciela, zaczerpnęli z radością ze źródeł wiecznego zbawienia.
My pokładamy nadzieję w Jezusie i powierzamy Mu bezwarunkowo nasze życie i godzinę naszej śmierci.
Nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa było zawsze drogie franciszkanom przez przykład św. Franciszka połającego seraficką miłością do Jezusa. Jego serce płonęło miłością do Serca Ukrzyżowanego Jezusa. Jezus w ten oto sposób powiedział do św. Marii Małgorzaty Alacoque: “Oto Święty (Franciszek), który najbardziej umiłował moje Serce. Weź go jako wzór”.
O Najśw. Sercu Jezusa pisali i nauczali św. Antoni, św. Bonawentura, św. Bernardyn ze Sieny i wielu innych świętych franciszkańskich.
Akt poświęcenia Zakonu Serafickiego Najśw. Sercu Pana Jezusa.
O Boskie Serce, o Serce najgodniejsze nieskończonego uwielbienia i nieograniczonej miłości, o Serce Jezusa zranione i krwią ociekające. Oto my tutaj zgromadzeni łączymy się z Tobą, z Twym Sercem pragniemy się związać, w Twym Sercu znaleźć mieszkanie dla siebie i dla wszystkich wspólnot Zakonu św. Ojca naszego Franciszka.
Oczyść swoją rodzinę Krwią swoją, rozpal ją jeszcze bardziej swoją miłością. Wyrył na niej niezatarty znak swego Krzyża, aby zawsze, wszędzie i we wszystkim okazała się godna swego świętego powołania, godna swego Ojca niosącego święte stygmaty, godna swego Serafickiego Doktora św. Bonawentury, godna Twego zranionego Serca, któremu się obecnie poświęcamy, Jezu nasz ukrzyżowany.
Usilnie prosimy Ciebie o miłość Twego Serca, przez zasługi przebitego Serca Najśw. Maryi, Matki Twojej i Matki naszej, przez wstawiennictwo wszystkich świętych, którzy z największą pobożnością czcili tutaj na ziemi Twoje godne uwielbienia Serce. Amen.