Bł. Andrzej ze Spello, kapłan i uczeń św. Franciszka z I Zakonu (1194 – 1254).
Urodził się w Spello w Umbrii (Włochy) w 1194 r. Po ukończeniu studiów przyjął święcenia kapłańskie. W 1223 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych stając się uczniem św., Franciszka, którego ujął swoim duchem ubóstwa. Bł. Andrzej miał to szczęście, że był przy śmierci św. Biedaczyny dnia 3 października 1226 r.
Pewien okres czasu spędził w pustelni Carceri koło Asyżu żyjąc w wielkim wyrzeczeniu. Wiele czasu poświęcił modlitwie i kontemplacji. Został zaszczycony łaską niebieskich objawień. Pewnego dnia ukazał mu się Jezus pod postacią dziecięcia. Rozmowa przedłużała się, a o. Andrzej usłyszawszy dzwonek na Nieszpory przerwał rozmowę i udał się na modlitwę z braćmi. Po Nieszporach powrócił do pustelni i bardzo się uradował, bo Dziecię Jezus czekało na niego. Jezus powiedział do niego: “Dobrze, że byłeś posłuszny. Wnet wezwę cię do siebie”. Była to zapowiedź bliskiej śmierci.
W 1248 r. powrócił do klasztoru św. Andrzeja w Spello, gdzie pełnił posługę duchową u Klarysek. Na jego prośbę św. Klara posłała do Spello jako przeoryszę bł. Pacyfikę Guelfuccio, jego ciotkę i jedną z pierwszych swych towarzyszek. Z pomocą i za radą O. Andrzeja wspólnota Klarysek w Spello wzrastała w liczbę i w ducha.
Dnia 3 czerwca 1254 r. O. Andrzej zasnął w Panu.
Wczesne kroniki franciszkańskie uznają go za wielkiego kaznodzieję i cudotwórcę. Podają również, że był wzorem miłości i posłuszeństwa.
Papież Klemens XII dnia 25 lipca 1738 r. zatwierdził jego kult.
Boże, Ty w miłości względem Siebie i braci streściłeś wszystkie przykazania, spraw, abyśmy naśladując bł. Andrzeja kapłana, oddali nasze życie za służbę bliźniego i przez to zasłużyli na chwałę w niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.