Bł. Pacyfik z Cerano, kapłan I Zakonu (1424 – 1482).
Urodził się w osadzie Cerano w diecezji Novara (Włochy) w rodzinie Ramati. Wcześnie osierocony był wychowywany i kształcony przez przełożonego benedyktynów w klasztorze św. Wawrzyńca w Novara.
Pacyfik wstąpił jednak do Zakonu Braci Mniejszych. W 1444 roku przywdział habit franciszkański. Przyjąwszy święcenia kapłańskie został posłany na Sorbonę do Paryża skąd powrócił do Włoch z tytułem doktora. Oddał się głoszeniu Słowa Bożego szczególnie w Piemoncie i w Lombardii. Nazywano go “nowym świętym Bernardynem” lub “najsławniejszym mówcą apostolskim”. Zwalczał niewiedzę religijną zarówno laikatu jak i kleru głównie odnośnie sakramentu Pokuty. W 1473 r. napisał “Samma Pacifica”, którą moraliści uważają za ważne dzieło.
Często powracał do Cerano gdzie wybudował kaplicę ku czci Matki Bożej. Papież Sykstus IV powierzył mu dwie ważne misje do spełnienia; w 1471 r. wysłał go na Sardynię ze specjalną misją, a w 1480 jako nuncjusza apostolskiego przeciw Turkom i inwazji Mahometan na Sardynię.
Bł. Pacyfik przemierzał różne regiony Włoch głosząc pokój i Ewangelię Chrystusa. Wyczerpany pracą apostolską zmarł w 58 roku życia w Sassari dnia 4 czerwca 1482 r. Na wyraźne swoje życzenie wypowiedziane przed śmiercią został pochowany w kościele franciszkańskim w Cerano.
Bascape mawiał o nim “znakomity dzięki nauce i świętości, pokrzepienie i wspomożenie swojej ojczyzny”.
Dnia 7 lipca 1745 r. papież Benedykt XIV zatwierdził jego kult.
Boże, Ty wzbudziłeś w Twoim Kościele bł. Pacyfika, kapłana, aby słowem i przykładem wskazywał ludowi chrześcijańskiemu drogę zbawienia, spraw, abyśmy postępując za Chrystusem, Mistrzem i Panem, osiągnęli z naszymi braćmi chwałę Twojego Królestwa. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.