Wspomnienie dnia kanonizacji św. Franciszka (1228).
Franciszek zmarł 3 października 1226 r. w sobotę i następnego dnia w niedzielę został pochowany w kościele św. Jerzego. Pół roku później kardynał Hugolin, który był przyjacielem i doradcą Franciszka, został wybrany papieżem i przyjął imię Grzegorz IX. Jako świadek życia Franciszka pragnął ogłosić jego świętość całemu Kościołowi. Rozpoczęty proces kanonizacyjny zakończył się 16 lipca 1228 r. uroczystą ceremonią w kościele św. Jerzego w Asyżu, w czasie której papież Grzegorz IX zaliczył Franciszka w poczet świętych.
Tomasz z Celano tak oto relacjonuje: “Uszczęśliwiony papież wyciąga ręce ku niebu i woła donośnym głosem: “Na cześć i chwałę Wszechmogącego Boga i Syna i Ducha Świętego, chwalebnej Dziewicy Maryi, św. Apostołów Piotra i Pawła, i na chlubę Kościoła Rzymskiego, za radą braci naszych (kardynałów) i innych prałatów, czcząc na ziemi błogosławionego ojca Franciszka, którego Pan uwielbił w niebie, postanawiamy wpisać Go do katalogu Świętych i obchodzić jego święto w dniu jego śmierci”. Po tym ogłoszeniu czcigodni kardynałowie razem z papieżem intonują głośno “Te Deum laudamus”.
Ku czci św. Franciszka Grzegorz IX chciał wznieść podwójny pomnik. Pierwszy literacki, dlatego polecił Tomaszowi z Celano napisać życiorys Świętego – i tak powstał “Życiorys pierwszy św. Franciszka z Asyżu” (1228/29). Drugi architektoniczny – bazylikę św. Franciszka.
Zbudowano ją wprawdzie z woli papieża, ale prawdziwym “ojcem dzieł” był brat Eliasz i dzięki niemu bazylika została wzniesiona. Zdecydowano się zbudować ją poza murami miasta Asyżu, w miejscu, które dotąd nosiło nazwę “Collis inferni” – Wzgórze piekielne (albo niskie). Odkąd spoczęło tam ciało św. Franciszka (15 maja 1230 r.), miejsce to zaczęto nazywać Wzgórzem Rajskim.
Ojcze, Wszechmogący Boże, Ty swoim darem wzbogacasz światłość Kościoła i rozdzielasz różne charyzmaty. Dozwoliłeś Twojemu słudze św. Franciszkowi z Asyżu wstępować w ślady Chrystusa, Twojego Syna, i nieść posłanie ewangeliczne ludziom dobrej woli, ześlij Ducha Twojego na nas, Twoich synów, którego pragniemy, abyśmy codziennym postępowaniem budowali świat sprawiedliwy i bardziej braterski. Umocnij nas w naszym ślubowaniu, by żyć Ewangelią i spraw, abyśmy byli radosnymi nosicielami i głosicielami “Pokoju i Dobra”. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.