Błogosławiony Szymon z Lipnicy (ok. 1435 – 1482), kapłan I Zakonu.
Urodził się latach ok. 1435-1440 w Lipnicy Murowanej w powiecie bocheńskim, diecezji tarnowskiej. Pochodził z niższych warstw mieszczańskich. Nie znany jest rok i dzień jego urodzenia. Znane są natomiast imiona rodziców: Grzegorz i Anna. Ojciec był piekarzem.
Fakt wysłania syna na Akademię Krakowską wskazywałby, że rodzice byli zamożni. Na Akademię zapisał się w 1454 na wydział nauk wyzwolonych. Akademię Krakowską ukończył w 1457 r. Po uzyskaniu stopnia bakałarza stanęły przed nim możliwości dalszej pracy naukowej. Wybrał drogę, o której zadecydowało w dużej mierze ważkie dla ówczesnego Krakowa zdarzenie, jakim był przyjazd św. Jana Kapistrana, jednego z największych podówczas misjonarzy i kaznodziejów. Wraz z 10 kolegami akademickimi wstąpił do franciszkanów obserwantów, zwanych później bernardynami, których pierwszy klasztor w Krakowie założył Jan Kapistran.
Po przyjęciu do zakonu rozpoczął przepisany konstytucjami roczny nowicjat. Po ukończeniu nowicjatu nastąpił dla Szymona okres studiów teologicznych. Wolno przypuszczać, że kształcił się w jednym z klasztorów bernardyńskich, prawdopodobnie w Krakowie. Po ukończeniu studiów teologicznych (po roku 1460 ) otrzymał święcenia kapłańskie.
O. Szymon wyróżniał się wśród współbraci cnotą i wiedzą. W kilka lat po święceniach został wybrany gwardianem w Tarnowie (1465). W dwa lata potem został mianowany kaznodzieją w Krakowie. Urząd ten w zakonie franciszkańskim był wówczas we wysokim poważaniu. Wybierano na to stanowisko zakonników wyjątkowo zdolnych i urobionych duchowo.
Najstarsze źródła nazywają go “mówcą bardzo żarliwym” a jednym z dowodów popularności o. Szymona jako kaznodziei był fakt powierzenia mu zaszczytnej funkcji kaznodziei katedralnego, którą to dotąd pełnili dominikanie.
Rok 1474 przynosi wiadomość o wyborze o. Szymona na dyskreta delegowanego na zapowiedzianą na rok 1478 czternastą kapitułę generalną franciszkanów obserwantów w Pavii.
Po odbytej kapitule o. Szymon nie wrócił bezpośrednio do kraju, ale wraz z gwardianem tarnowskim o. Pawłem Szarzowskim udał się do Rzymu, a stamtąd na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Pielgrzymka ta wywarła duży wpływ na rozwój życia wewnętrznego o. Szymona.
W 1482 roku nawiedziła Kraków w nienotowanej od dawna sile dżuma. Zebrała ona w mieście i okolicy straszliwe żniwo. U samych franciszkanów w Krakowie zmarło na nią 25 zakonników.
Wśród nich znalazł się również o. Szymon. choroba trwała zaledwie 5 dni. Pożegnał ziemię, nie przeżywszy na niej 50 lat, 18 lipca 1482 roku. Pogrzeb odbył się w tym samym dniu. Ciało pochowano w kościele klasztornym, w chórze pod wielkim ołtarzem.
To co najbardziej daje się zauważyć w życiu o. Szymona – to surowość dla siebie, modlitwa i praca. Surowość życia i inne umartwienia wynikały niewątpliwie z popularnego wówczas poglądu na rolę świata, życia, ciała ludzkiego, rzeczy doczesnych. Wszystko to uważano za coś wrogiego i za przeszkodę do doskonałości.
Taką postawę ilustrują przekazane przez kronikarzy krótkie maksymy, które miały być normami postępowania zakonnego jak np.: Frater, cave ne sis praelatus, coquus, medicus (Bracie, strzeż się być przełożonym, kucharzem, lekarzem) albo wskazówka Szymona dla kaznodziejów: Ora, labora, despera (Módl się, pracuj i nie ufaj swoim własnym siłom).
O jego specjalnym nabożeństwie do Matki Najświętszej świadczą słowa, które według przekazu kronikarza umieścił na ścianie swej celi: Gdy będziesz mieszkał w tej celi zakonnej, pamiętaj, byś był czcicielem Maryi Matki.
Już w 1488 roku bł. Władysław w Gielniowa, sprawujący wówczas urząd prowincjała, na podstawie specjalnego breve papieża Innocentego VIII, dokonał przeniesienia relikwii Szymona do osobnej kaplicy i postawił je na ołtarzu. Było to wówczas uważane za formalną beatyfikację. Grobowiec Szymona nawiedzali liczni pielgrzymi, a nagromadzone wota były dowodem skuteczności jego w niebie orędownictwa. Cuda nakazał spisywać i czynił to osobiście przez pewien czas bł. Władysław z Gielniowa. Zabiegi jednak o oficjalną beatyfikację Szymona trwały długo. Dopiero papież bł. Innocenty XI ogłosił dekret beatyfikacji dnia 24 lutego 1685 r.
Lipnica Murowana wystawiła w XVII wieku Błogosławionemu kościół, a w roku 1913 stanęła na rynku kolumna z jego figurą.
Modlitwa: Wszechmogący wieczny Boże, który wsławiłeś błogosławionego Szymona, kapłana i wyznawcę, darem głoszenia Ewangelii, spraw łaskawie, abyśmy żywieni pokarmem jego zbawiennej nauki i pełniąc Twoją wolę, drogą sprawiedliwości doszli do niebiańskiej ojczyzny. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.