Bł. Nikanor Ascanio (1814 – 1860), kapłan i męczennik I Zakonu.
Nikanor urodził się w Villarejo de Salvanes koło Madrytu (Hiszpania) w 1814 r. Z dziesięciu jego braci sześciu poświęciło się całkowicie Bogu. W 16 roku życia przywdział habit franciszkański. Po przyjęciu święceń kapłańskich był kierownikiem duchowym Sióstr Koncepcjonistek i proboszczem w rodzinnej miejscowości. Cechy charakterystyczne jego życia to modlitwa, pokuta, gorliwość o chwałę Bożą, pragnienie całkowitego poświęcenia się Panu na misjach.
W młodzieńczych latach marzył o życiu apostolskim, o poświęceniu się i męczeństwie, ale przez 26 lat pozostało to marzeniem. S. Maria de los Dolores, zmarła w opinii świętości 27 stycznia 1891 r., przepowiedziała mu, że zostanie misjonarzem w Ziemi Świętej i męczennikiem. O. Nikanor udał się do Ziemi Świętej, która stała się polem jego dynamicznego apostolatu, walki, ofiar, cierpień, radości i męczeństwa. Przybywszy do Jerozolimy zatrzymał się w świętych miejscach na modlitwie i zadumaniu przy Bożym Grobie, na Kalwarii, w Getsemani, w grocie betlejemskiej i wielu innych miejscach. Następnie został wysłany do Damaszku, aby nauczyć się arabskiego w szkole o. Karmela Volta.
10 lipca 1860 r. muzułmanie zaproponowali mu, aby wyrzekł się wiary chrześcijańskiej i przyjął islam. O. Nikanor nie był zbyt mocnym w arabskim języku, ale gdy zrozumiał odrzekł: “Jestem chrześcijaninem możecie mnie zabić. Wierzę w Chrystusa, a nie w proroka Mahometa”. Za to w jednej chwili spadła jego głowa.
Pius XI zaliczył go do grona Błogosławionych 10 października 1926 r.
Boże, Ty posłałeś do narodu syryjskiego bł. Nikanora i towarzyszy jako apostołów Ewangelii, udziel nam za ich wstawiennictwem, abyśmy zawsze postępowali w świetle Twojej prawdy a ludom islamskim daj łaskę uznania w Jezusie Chrystusie Twojego Syna. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.