Bł. Jan z Cetina (+ 1397), kapłan i męczennik I Zakonu.
Jan Wawrzyniec urodził się w Cetina (Aragonia – Hiszpania). Służył na dworze pierwszego szlachetnego pana, a potem wiódł życie pustelnicze w okolicach Murcia. Powróciwszy do Aragonii wstąpił do Braci Mniejszych w Monzón. Po ukończeniu studiów w klasztorze św. Franciszka w Barcelonie przyjął święcenia kapłańskie i oddał się posłudze głoszenia Słowa Bożego. Kiedy dotarła do niego wiadomość o męczeńskiej śmierci o. Mikołaja Tavelic i jego towarzyszy w Jerozolimie w 1391 r., udał się do Rzymu prosząc papieża Bonifacego IX o pozwolenie udania się do Ziemi Świętej. Papież nie udzielił mu pozwolenia udania się do Ziemi Świętej, ale otrzymał pozwolenie na głoszenie Ewangelii wśród niewiernych.
Powróciwszy do Hiszpanii około 1395 r. udał się do Kordoby do klasztoru św. Franciszka na Wzgórzu wiodąc życie kontemplacyjne. Tam zetknął się z o. Piotrem z Duenas (Palencia). Otrzymawszy pozwolenie głoszenia Ewangelii wśród Maurów w Granadzie, udali się tam w styczniu 1397 r. W niedzielę 8 stycznia zaczęli głosić Chrystusa Saracenom. Wnet zostali pochwyceni i aresztowani. Po kilku dniach zwolniono ich i polecono opuścić miasto.
Uwolnieni ponownie zaczęli pouczać i głosić Ewangelię. W krótim czasie znowu zostali osadzeni w więzieniu, gdzie zostali okrutnie ubiczowani, a 19 maja 1397 r. ścięci. Po kilku latach ich relikwie sprowadzono do Sewilli i Kordoby. W 1583 r. prowincja franciszkanów Granady obrała ich za swoich patronów.
Klemens XII dnia 29 sierpnia 1731 r. potwierdził ich kult.
Boże, Ty w ręce Twoich męczenników dajesz Twojemu Kościołowi najwyższe świadectwo wiary, udziel także nam, za wstawiennictwem bł. Jana, kapłana i męczennika, do wyrażenia naszym życiem wiary, którą wyznajemy.