Bł. Franciszek Pinazzo (1812 – 1860), męczennik I Zakonu.
Urodził się 24 sierpnia 1812 r. w Alpuente w prowincji Walencja (Hiszpania) z rodziców ubogich materialnie, ale bogatych wiarą. Lata młodości spędził na pracy na polach i w lasach jako pasterz. Dobrze potrafił czytać w księdze przyrody, a wszelkie stworzenie wznosiło jego umysł i serce do Boga. Kiedy miał 12 lat umarł mu ojciec. Wtedy mama po raz drugi wyszła za mąż. Ojczym Franciszka był człowiekiem roztropnym, religijnym i serdecznym. W wieku 20 lat przeżył zawód miłosny, który głęboko go zranił, ale w tym rozpoznał palec Boży.
Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w klasztorze w Cuelva w charakterze brata zakonnego, gdzie powrócił wewnętrzny spokój, szczęście i zadowolenie. Przez kilka lat był zakrystianem u sióstr w klasztorze w Gandia. W 1843 r. otrzymał pozwolenie na wyjazd jako misjonarz do Ziemi Świętej. W Palestynie był 17 lat w różnych sanktuariach: Ain Karem, Jaffa, Nazaret, Nikozja na Cyprze i na koniec w Damaszku.
Gdy w Damaszku wybuchło prześladowanie schronił się wraz z br. Janem Jakubem Fernandez w dzwonnicy kościelnej, ale muzułmanie szybko ich wytropili. Obaj męczennicy uklękli do modlitwy wznosząc ręce do nieba. Maczugami zostali uśmierceni.
Stało się to 10 lipca 1860 r. w Damaszku.
Pius XI zaliczył go w poczet Błogosławionych 10 października 1926 r.
Boże, Panie i Ojcze wszystkich ludzi, Ty włączyłeś do grona męczenników bł. Franciszka Pinazzo, brata zakonnego, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy pili z kielicha Męki Chrystusa i doszli do chwały zmartwychwstania. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.