Bł. Delfina z Glandeves (ok. 1284 – 1358), dziewica III Zakonu.
Przyszła na świat około 1284 r. w Puy – Michel, u podnóża gór Luberňn (Francja), w szlacheckiej rodzinie Glandeves. Przeszła przez życie czyniąc dobrze. Od urodzenia była radością, pociechą i światłem rodziny.
Zawarła “białe” małżeństwo z Elzearem, hrabią Ariano w królestwie Neapolu. W zamku Ansonis małżonkowie żyli nie jako kasztelani ale jako pokutnicy. Przeprowadziwszy się do zamku w Puy – Michel, oboje wstąpili w szeregi III Zakonu św. Franciszka. Tu okazywali swoje współczucie i miłosierdzie względem biednych. Elzear i Delfina oddając się modlitwie, czynom pokutnym i umartwieniom spełniali wszelkie uczynki miłosierdzia.
Kiedy Elzear przebywał w Ariano (Włochy), oboje małżonkowie stali się ambasadorami zgody, miłości i modlitwy. Ludzie podziwiali ich.
W 1323 r. zmarł Elzear w Paryżu. Delfina żyła jeszcze 35 lat i doczekała się uroczystej kanonizacji swego męża Elzeara.
Zmarła 26 listopada 1358 r. w Calfiéres.
Innocenty XII zezwolił 24 lipca 1694 r. na brewiarz i Mszę św. ku czci Delfiny.
Boże, Ty dałeś nam przez św. Elzeara i bł. Delfinę przykład świętości życia w związku małżeńskim, spraw łaskawie, abyśmy wspominając ich chwalebne zasługi na ziemi, mogli uczestniczyć w ich wiekuistym szczęściu w niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.