Obraz autorstwa Freepik
Historia Jerozolimy jest długa i burzliwa, sięga zamierzchłych czasów przed Chrystusem.
Jerozolima została zdobyta przez Dawida ok. roku 1000 przed Chr., i ustanowiona stolicą jego państwa. I już na zawsze pozostała głównym miastem, zwłaszcza stolicą religijną. Tak samo było w czasach Nowego Testamentu. Dla nas najważniejszym wydarzeniem, które uświęca Jerozolimę jest Jezus Chrystus, jego śmierć na krzyżu i jego zmartwychwstanie, które miało miejsce w tym mieście.
A chrześcijaństwo również wywarło wpływ na historię tego miasta. Jednak zanim to się stało, najpierw wydarzenia zbawcze toczyły się w spokojnym zamkniętym gronie uczniów Chrystusowych. Apostołowie uczniowie Chrystusa za swoje najważniejsze zadanie przyjęli posłannictwo Chrystusa: iść i głosić. Iść przez cały ówczesny świat i głosić Ewangelię o zbawieniu i udzielać chrztu dla zbawienia, dla życia wiecznego. Gromadzą się w małych grupach, gromadzą się po kryjomu w samej Jerozolimie a później w innych miastach imperium Rzymskiego, aż w końcu po sam Rzym.
Chrześcijaństwo zaczęło najpierw rosnąć w sercach ludzi, w duszach jego wyznawców. Ziarno Ewangelii zaczęło kiełkować, rosnąć, rozkwitać w życiu pierwszych wyznawców Chrystusa, a potem w gminach i we wspólnotach chrześcijańskich. Czytamy w Dziejach Apostolskich jak uczniowie Chrystusa gromadzą się po domach. Tam sprawują liturgię, tam spotykają się na tak zwane łamanie chleba. Nikt nie ma wątpliwości, że była to Eucharystia.
A tymczasem wielka polityka, wielka historia toczyła się własnym nurtem. To ona wpływała na dzieje chrześcijaństwa. Mianowicie w historii ówczesnego imperium Rzymskiego dochodzi do wybuchu prześladowań. Chrześcijaństwo prześladowane musi się ukrywać. Świadkowie Chrystusa oddają swoje życie za wiarę i w imię Chrystusa, co owocuje następnymi Jego wyznawcami.
Palestyna w tym czasie wchodzi w skład prowincji Syria. A więc nawet nie jest samodzielną prowincją, tylko częścią większej administracyjnej jednostki. Zapewne nikt nie przypuszczał jak potoczą się dalsze dzieje historii, jaki wielki wpływ na dalszy ciąg historii będzie miała mała prowincjonalna Palestyna ze stolicą w Jerozolimie. Należy wspomnieć, że stolicą administracyjną Palestyny dla Rzymian była w tym czasie Cezarea Nadmorska.
W Palestynie rządzą Rzymianie i od nich zależy wiele, to Rzym decyduje o biegu historii. Żydzi nie mają niepodległości i nie mają własnego państwa, nie mają własnego kraju. Król Herod to jest marionetka w rękach Rzymu. Marionetka, na którą godzą się Rzymianie i tolerują ten stan rzeczy tylko po to, aby utrzymać w ryzach pragnienia niepodległości Żydów. Lecz Żydzi pragną pełnej niepodległości. Wybucha cała seria różnych powstań i rewolt. Zapewne w czasach życia Jezusa takie rozruchy też miały miejsce. Niedługo po zmartwychwstaniu Chrystusa wybucha kolejne powstanie, które przez Rzymian jest krwawo stłumione. Aby pozbyć się tego kłopotu Rzymianie postanawiają systematycznie wyciszyć wszystkie punkty oporu, zdławić wszystkie ogniska powstańcze i raz na zawsze rozprawić się z ruchami narodowo wyzwoleńczymi Żydów. W tym celu rzymskie wojska, legioniści pod wodza Tytusa lądują na okrętach w północnej części Palestyny w porcie Akko, po grecku nazywana Ptolemais. Następnie wojska przesuwają się z północy na południe dławiąc wszelkie punkty oporu, wszelkie zarzewie powstań żydowskich. W roku 70 po Chr. docierają pod Jerozolimę. Następuje oblężenie Jerozolimy, jako głównego miasta oporu przeciwko Rzymowi. Wprawdzie już wcześniej wojsko jest obecne w Jerozolimie. Teraz jednak dochodzi do ostatecznej rozprawy. Całe miasto zostało otoczone drugim murem oblężniczym. Jerozolima w krótkim czasie pada. Rzymianie wtargnęli do miasta plądrują i palą miasto między innymi pastwą płomieni pada Jerozolimska świątynia. Ta świątynia, która była przez wieki chwałą tego miasta, która była znakiem, symbolem i gwarancją obecności Boga w tym Ludzie, została zburzona w roku 70 raz na zawsze. Już nigdy nie powróciła do dawnej świetności, już nigdy nie została odbudowana. Legła w gruzach i przez wieki miejsce było opuszczone; dopiero w VI –VII wieku tym miejscem zainteresowali się Muzułmanie i wybudowali meczet, który dzisiaj nazywany jest meczetem Omara lub meczetem Skały. Stoi w miejscu dawnej Jerozolimskiej świątyni. Spełnia się przepowiednia Jezusa, który płakał nad Jerozolimą, która nie uwierzyła nie przyjęła zbawienia. I zapowiedział Jezus, że otoczą cię zewsząd wałem ścisną i że nie pozostanie na tobie kamień na kamieniu (Łk 19,43-44).