Bł. Mikołaj z Forca Palena (1349 – 1449), kapłan i eremita III Zakonu Regularnego.
Urodził się w Forca Palena (Włochy) w 1349 r. Wstąpił do seminarium duchownego, a po jego ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie. Przez pewien okres czasu pełnił posługę proboszcza w diecezji Sulmona.
Po wyborze papieża z Sulmona Innocentego VII przeniósł się do Rzymu, gdzie wstąpił do wspólnoty eremitów III Zakonu Regularnego, którego opiekunem był brat Rinald z Piemontu. Ks. Mikołaj będąc wykształconym i dobrego serca po śmierci brata Rinalda został wybrany jego następcą oraz ojcem i mistrzem braci eremitów. Wspólnota ta dobrze rozwijała się i dlatego zakładała nowe domy w różnych częściach Włoch.
O. Mikołaj z kilkoma braćmi udał się do Neapolu, gdzie założył nowy erem pomiędzy kościołem św. Anioła i szpitalem dla nieuleczalnych. W 1434 r. papież Eugeniusz IV zlecił mu misję zreformowania kilku klasztorów i założenia eremów swojej kongregacji. Wypełniwszy mandat papieski powrócił do Rzymu, gdzie na Wzgórzu Ekswilińskim założył erem i kościół św. Onufrego. W tym eremie w przyszłości przebywał słynny poeta włoski Torkwat Tasso. Erem św. Onufrego był ostatnim jego miejscem na ziemi. Tu kilkakrotnie spotkał się z bł. Piotrem Gambacorta z Pizy, który przebywał tu celem zatwierdzenia swojej kongregacji św. Hieronima. Obaj błogosławieni szanowali się i darzyli miłością bratnią.
O. Mikołaj zmarł 1 października 1449 w setnym roku swego życia.
Dnia 24 sierpnia 1774 r. papież Klemens XIV potwierdził jego kult.
Miłosierny Boże, Ty w swojej dobroci wybrałeś bł. Mikołaja, kapłana i eremitę, dla wzbudzenia w Kościele nowego fermentu życia eremickiego, udziel nam siły, abyśmy wyrzekli się siebie i umiłowali zacisze i modlitwę i tak postępowali za Chrystusem na drodze krzyża, abyśmy razem z Nim królowali w Niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.