Bł. Gabriel Ferretti (ok. 1385 – 1456), kapłan I Zakonu.
Urodził się około 1385 r. w Ankonie (Włochy) w rodzinie hrabiowskiej z Liberotta i Aluizy Sacchetti. W 18 roku życia, wbrew woli rodziców, wstąpił do Braci Mniejszych. Po święceniach kapłańskich pracował wśród biednych i chorych. Wnet zyskał przydomek “ojciec Ankony”. W 1425 r. był gwardianem klasztoru św. Franciszka w Alto. Odnowił i poszerzył klasztor. W latach 1425 i 1427 z heroiczną odwagą spieszył z wszelką pomocą zadżumionym.
W 1434 r. powierzono mu posługę ministra prowincjalnego. Papież Eugeniusz IV udzielił mu uprawnień na zakładanie nowych klasztorów, w których miał być zachowywany pierwotny duch Zakonu. Pomimo różnych prac nigdy nie zapomniał o klasztorze św. Franciszka w Alto oraz o swoich mieszkańcach Ankony.
W 1438 r. miał udać się na życzenie św. Jakuba z Marchii do Bośni, ale mieszkańcy Ankony zwrócili się do generała Zakonu, o. Wilhelma z Casale, aby pozostał we Włoszech. W ten sposób o. Gabriel pozostał wśród biednych i chorych Ankony.
Pałał serdeczną miłością i nabożeństwem do Matki Najśw. Bóg obdarzył go łaską charyzmatów: przepowiadania i uzdrawiania. Jego krewniaczka Kassandra nie potrafiła chodzić. Jej wujek, o. Gabriel, dotknął ją i zrobił znak krzyża. Odtąd mogła już chodzić o własnych siłach.
Zmarł w Ankonie 12 listopada 1456 r.
19 września 1753 r. Benedykt XIV potwierdził jego kult.
Boże, Ty przez pokorne i apostolskie życie bł. Gabriela, kapłana, doprowadziłeś go do oglądania Twojej chwały, spraw, abyśmy idąc za jego przykładem doszli do zjednoczenia z Twoimi Świętymi w niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.