Bł. Artur Bell (1591 – 1643), kapłan Zakonu Braci Mniejszych, męczennik.
Urodził się 13 stycznia 1591 r. w Worcestershire. Uczył się prywatnie, a od 1614 r. w Saint Omer. Święcenia kapłańskie przyjął 14 kwietnia 1618 r. w Nalladolid w Hiszpanii. 9 sierpnia tego samego roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Degovii. W zakonie pełnił różne funkcje. Był profesorem i spowiednikiem w klasztorze św. Bonawentury w Douai (Flandria), definitorem generalnym. Napisał również kilka pism ascetycznych. W życiu zakonnym odznaczał się wielką gorliwością. W 1633 r. został mianowany prowincjałem prowincji szkockiej, którą miał wskrzesić, ale celu tego nie osiągnął.
Do Anglii udał się w 1634 r. i przebywał tam 9 lat. W 1643 r. został członkiem komisji do spraw beatyfikacji męczenników angielskich, ale niebawem został nim sam; aresztowano go 6 listopada tego samego roku w Stevenage. Oskarżały go wobec władz dokumenty, które miał przy sobie. Skazany został na mocy dekretu z 1585 r. w Nevegate 7 grudnia 1643 r. Wyrok przyjął radośnie i ze śpiewem “Te Deum laudamus”. Z więzienia prosił ambasadora Francji, aby nie wstawiano się za nim. Przed wykonaniem wyroku w więzieniu odprawił Mszę św., a spod szubienicy przemówił do ludu w Tyburn. Pod wpływem jego słów nawrócił się kapitan Tawers, którego zgładzono razem z nim. Była to śmierć heroiczna. Egzekucja odbyła się 11 grudnia 1643 r. w Tyburn przez powieszenie i poćwiartowanie, jak nakazywał dekret.
Papież Jan Paweł II dnia 22 listopada 1987 r. beatyfikował go.
Wszechmogący Boże, niech się raduje Twój Kościół ufny w orędownictwo bł. Artura, kapłana i męczennika, niech dzięki jego modlitwie trwa w oddaniu się Tobie i cieszy się pokojem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.