Bł. Małgorzata Colonna (ok. 1254 – 1280), dziewica II Zakonu.
Urodziła się w Palestrina (Włochy). Wychowana została w duchu chrześcijańskim przez matkę Magdalenę Orsini, która osobiście znała św. Franciszka. Po śmierci ojca i matki przebywała w domu swego brata Jana. W 1273 r. udała się do Monte Prenestino (dziś Castel San Pietro) i wstąpiła do wspólnoty klarysek. Tam swym życiem cnotliwym budowała współsiostry i wiernych. Pochodząc ze sławnej i bogatej rodziny wszystko rozdała ubogim, a sama w duchu św. Franciszka uciekała się do “stołu Pańskiego” prosząc o jałmużnę od drzwi do drzwi. Kiedy wybuchła epidemia s. Małgorzata stała się wszystkim dla wszystkich. Sama również pielęgnowała pewnego trędowatego w Poli. Dokładnie zachowywała regułę św. Klary, umiłowała ubóstwo i żyła w zjednoczeniu z Bogiem. Zaszczycona została niezwykłymi charyzmatami jak dar łez, ekstazy, częste wizje, mistyczne zaślubiny z Chrystusem, który ukazując się jej nałożył na jej palec obrączkę, a na głowę koronę liliową, a także stygmat przebitego boku i serca.
W noc Bożego Narodzenia 1280 r. ukazała się jej Matka Boża z Dzieciątkiem na ramieniu. Dla s. Małgorzaty było to głębokim wewnętrznym przeżyciem i radością. Po przyjęciu sakramentu chorych i św. wiatyku z rąk swego brata kardynała Jakuba poprosiła, aby położono ją na nagiej ziemi jak św. Franciszka przed śmiercią. Dnia 30 grudnia 1280 r. na jej prośbę podano jej krzyż, a po ucałowaniu go i przyciśnięciu do serca powiedziała: “Oto nadchodzi Trójca Najświętsza, adorujcie Ją!” Po tych słowach skierowała swój wzrok w górę i oddała ducha.
Dnia 17 września 1847 r. papież Pius IX potwierdził jej kult.
Panie, zlej na nas ducha świętości, którego udzieliłeś bł. Małgorzacie, abyśmy mogli poznać miłość Chrystusa Ukrzyżowanego, która przewyższa wszelkie poznanie i raduje pełnią Twojego życia boskiego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.