Dnia 14 listopada 2019 roku zmarł w szpitalu św. Józefa w Jerozolimie w wieku 71 lat, w zakonie 48, w służbie Kustodii Ziemi Świętej 39, współbrat naszej Prowincji św. Jadwigi br. Tadeusz Armatys OFM.
Br. Tadeusz urodził się 23 października 1948 r. w Wielopolu koło Tarnowa. Tam spędził swoje młodzieńcze lata. W wieku 22 lat wstąpił do Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych. Po rocznym nowicjacie w Borkach Wielkich w dniu 18 września 1971 r. złożył swoje pierwsze śluby zakonne, a 29 stycznia 1977 r. w Kłodzku złożył śluby wieczyste. Do 1980 r. przebywał w klasztorze w Górze św. Anny, gdzie posługiwał jako zakrystian i ogrodnik. Tam utwierdził się w swoim pragnieniu i powołaniu do posługi w Ziemi Świętej.
Swoją posługę na rzecz Kustodii Ziemi Świętej rozpoczął w maju 1980 r. od rocznej posługi pielgrzymom w konwencie przy tzw. Małym Wieczerniku (Cenacolino) na Górze Syjon. Następnie trafił do Nazaretu, gdzie był pierwszym zakrystianem w bazylice dolnej Zwiastowania. Dał się od samego początku poznać w Kustodii Ziemi Świętej ze swojej sumiennej i rzetelnej służby przez codzienną i prozaiczną posługę oraz ducha modlitwy. W trakcie służby w Ziemi Świętej przebywał w następujących klasztorach: w sanktuarium przy Wieczerniku na Górze Syjon, w sanktuarium w Betfage na Górze Oliwnej, w konwencie Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie, Pełnił tam rozliczne posługi i funkcje, między innymi wikariusza domu, zakrystiana, gospodarza, refektarzowego i odpowiedzialnego za gości. W 2016 roku ze względów zdrowotnych został przeniesiony do wspólnoty infirmerii kustodialnej.
Br. Tadeusz w ostatnich dniach swojego życia, w związku z pogarszającym się stanem zdrowia, został przewieziony do szpitala św. Józefa w Jerozolimie, gdzie 14 listopada 2019 r. odszedł do Pana. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w piątek 15 listopada br. o godz. 15:00 w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył i homilię wygłosił o. kustosz Francesco Patton.
W „Nekrologu” Kustodii Ziemi Świętej tak jest wspominany nasz współbrat: „Brat Tadeusz zapisał się w naszej pamięci przez swoją wielką pokorę, dyspozycyjność i życie wiary. W każdym klasztorze, gdzie przebywał, był zawsze przykładem i zaproszeniem do modlitwy, nie tylko poprzez swą wierną obecność we wspólnotach, ale także poprzez zaangażowanie braci z jego wspólnoty we wspólne odmawianie innych części liturgii godzin lub różańca świętego. Nawet w ostatnim czasach, podczas jego choroby, często widziało się go z różańcem w ręku, jak modlił się za Kustodię Ziemi Świętej przed kaplicą infirmerii, zapraszając młodych braci do modlitwy razem z nim”.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym!