Nadmorskie miasto Aszkelon rzadko odwiedzają pielgrzymi, raczej przybywają tu turyści, zwłaszcza obywatele Izraela poszukując odpoczynku na plaży nad Morzem Śródziemnym.
W mieście można znaleźć eksponowane elementy architektoniczne, kolumny i kapitele, grobowiec rzymski z malowidłami, w muzeach można oglądać artefakty odnalezione w trakcie wykopalisk archeologicznych. Jednak jest to niewiele jak na jedno z najstarszych miast palestyńskich, jak na jeden z większych portów w starożytności, a w pewnych epokach nadmorska metropolia.
Aszkelon leży około 30 kilometrów na południe od Tel Awiwu, zamieszkiwane dziś przez ok. 100 tyś. mieszkańców; jest nowoczesnym miastem wybudowanym przez współczesne państwo Izrael, swą nazwą i położeniem geograficznym nawiązującym do miasta biblijnego i starożytnego portu.
Historię Aszkelonu można odtworzyć wyłącznie na podstawie informacji podanych w Biblii i innych źródłach literackich oraz wywnioskować z wykopalisk archeologicznych.
Ze względu na swe położenie zawsze był na pograniczu interesów i wpływów egipskich, kananejskich i filistyńskich, asyryjskich, babilońskich i izraelskich.
Najstarsza wzmianka o Aszkelonie zachodzi w staroegipskich tekstach hieratycznych(epoka 2800-2000 lat przed Chr.); w tekstach odnalezionych w Ugarit (pochodzące z 2400 lat przd Chr.) na terenie dzisiejszej Syrii, Aszkelon jest wyliczony razem z Akko i Aszdodem.
Już w epoce kiedy zamieszkiwali ten teren Kananejczycy (2000-1200 przed Chr.), Aszkelon był znaczącym portem. Wykopaliska archeologiczne stwierdzają, że miasto w epoce środkowego brązu (2000-1550 przed Chr.) było pokaźną ufortyfikowaną metropolią.
W roku 1280 przed Chr. Aszkelon został zdobyty przez Ramzesa II. Faraon uwiecznił swoje zwycięstwa i podboje na inskrypcjach świątyni Ptah’a.
Księga Powtórzonego Prawa(2,23) iksięgaJozuego(13,3)sugerują, że ta okolica już przed Filistynami była zamieszkana przez ludAwwitów.
Według księgi Sędziów (1,18) Aszkelon został zdobyty przez Judę, jednak nie było to trwale zwycięstwo, lub zbytnia euforia, skoro wśród miast które pozostały jeszcze do zdobycia wyliczony jest też Aszkelon (Joz 13,3). Opowiadanie o Samsonie jednoznacznie przedstawia Aszkelon jako miasto filistyńskie (Sdz 14,19), to samo stwierdzają tekstów ksiąg Samuela (1 Sm 6,17; 2 Sm 1,20).
Aszkelon utracił swą niezależność w VIII wieku przed Chr., został wtedy podbity przez władcę asyryjskiego Tiglatpilesara III. Od tej pory Aszkelon jest traktowany jako nieprzyjacielskie miasto.
Prorocy niejednokrotnie zapowiadają karę, jaka spotka wrogie kraje i miasta, wśród nich też jest wyliczony Aszkelon. Jeremiasz wylicza cały szereg narodów na czele z Egiptem; wśród „różnorodnych narodów” i „królów ziemi filistyńskiej” które „będą przedmiotem grozy, pośmiewiska i przekleństwa” najpierw wyliczony jest Aszkelon (Jr 25,20; 47,5). W podobnym tonie utrzymane są proroctwa przeciwko Aszkelonowi i innym miastom z pogranicza z Egiptemwinnych księgach prorockich (zob. Am 1,8; So 2,7; Za 9,5).
Po niewoli babilońskiej, w epoce perskiej (550-350 przed Chr.) Aszkelon był pod władaniem Tyru. Podobnie w epoce hellenistycznej (325-190 przed Chr.), miasto jest wrogo nastawione przeciwko Judei i tak jest scharakteryzowane w księgach Machabejskich (1 Mch 10,86; 11,60; 12,33).
W epoce grecko-rzymskiej, miasto przeżywa niezwykły rozwój, w roku 104 przed Chr. zyskało całkowitą niezależność, prawo do własnego liczenia czasu , własnej ery i prawo do bicia własnej monety; taką autonomię zachowało pod rządami Rzymu.
Według pewnej tradycji przekazanej w pismach chrześcijańskich z Aszkelonu miała pochodzić rodzina i przodkowie króla Heroda Wielkiego, lub on sam miał się tu urodzić. Jednak jest to wątpliwe, wielu historyków traktuje to jako legendę, która powstała na podstawie wyjątkowego traktowania Aszkelonu. Król Herod wyraźnie faworyzował to miasto i budował w nim niezwykle okazałe budowle. Jednak to nie przesądza o miejscu urodzenia. Najważniejszym argumentem jest brak takiej wzmianki u historyka Józefa Flawiusza.
W epoce bizantyjskiej Aszkelon stal się miastem chrześcijańskim oraz siedzibą biskupstwa.