Obraz autorstwa drawnhy97 na Freepik
Najwspanialszy widok na święte miasto Jerozolimę roztacza się z Góry Oliwnej. Szczególnie dogodnym miejscem na chwilę refleksji nad miastem jest teren sanktuarium Dominus Flevit. Z tego miejsca również Jezus patrzył się na miasto. Dziś to sanktuarium, ogród i teren wykopalisk są pod opieką Braci Franciszkanów.
W panoramie miasta Jerozolimy najbardziej rzuca się w oczy złota kopuła meczetu. Meczet jest nazywany Meczetem Omara, zwłaszcza przez turystów europejskich. Ma to swoje uzasadnienie w historii. Jednak po arabsku jest nazywany Meczetem Skały (Qubbet es-Sahra), ponieważ wznosi się nad masywem skalnym, nad skałą – szczytem wzgórza, które wznosiło się w tym miejscu. Topografia miasta wskazuje, że to tu znajdowało się wzgórze Syjon, na którym wznosiła się Świątynia Jerozolimska.
Kiedy świątynia została zburzona przez Rzymian w roku siedemdziesiątym po Chrystusie. Żydzi prześladowani i ścigani opuścili swoją stolicę, opuścili ziemię obiecaną. Teren spalonej świątyni, zrujnowany, opuszczony porósł chaszczami. Przez wiele wieków nikt się nim nie interesował. Zapewne było to miejsce ziejące grozą, sterczące ruiny przypominały o zniszczeniu i o opuszczeniu. Do tego miejsca zaczął wagę przywiązywać dopiero rozwijający się w VI, VII wieku islam. Niedługo później powstało w tym miejscu pierwsze sanktuarium mahometańskie: meczet, który miał przypominać o obecności Mahometa w tym miejscu. Według legendy muzułmańskiej Mahomet z tej skały, która znajduje się po dziś dzień na szczycie wzgórza, na swoim wspaniałym koniu el-Buraq wstąpił do nieba i dlatego to miejsce zaczęło być czczone przez wyznawców Proroka. Cały ten teren stał się jednym miejscem świętym dla mahometan. Sąsiedni meczet, który miał przypominać obecność Mahometa w tym miejscu, nazywa się Al-Aqsa, czyli „oddalony”. Jest to miejsce najbardziej oddalone od Mekki, w którym przebywał Prorok Mahomet.
Szczególną czcią cieszy się wśród muzułmanów skała, bo przecież z tej skały Mahomet wstąpił do nieba. Mnóstwo legend łączy się z tą skałą i z tym miejscem. Kiedy Mahomet przystąpił do skały, skała pozdrowiła Proroka. Pokazywany jest tzw. język skały, którym skała przywitała i pozdrowiła Proroka Mahometa. Skała uszczęśliwiona, że z niej Prorok zechciał wstąpić do nieba, chciała wznieść się razem z nim, lecz według legendy, Archanioł Gabriel w porę zatrzymał skałę i w ten sposób pozostała na swoim miejscu. Pokazywany jest ślad dłoni Archanioła Gabriela na skale, który powstał wtedy, kiedy przytrzymał ją przy ziemi. I wiele różnych innych legend łączy się z tym miejscem, bowiem dla religii muzułmańskiej idea wniebowstąpienia stała się jakby naczelną ideą religijną, nie tylko dla samego Proroka, ale również dla jego wyznawców. I dlatego powstał meczet, wspaniały, wielki, jak na owe czasy potężny – nad tą skałą. Meczet, w którym chroni się wiele pamiątek. W specjalnym relikwiarzu przechowywany jest włos z brody Mahometa, lecz największą świętością jest sama skała. W skale, w samym środku meczetu znajduje się niewielka grota i wewnątrz tej groty jest również miejsce przeznaczone do modlitwy.
Cały meczet jest niezwykle bogato zdobiony. Kopuła od zewnątrz jest złocona, wewnątrz kopuła jest pokryta niezwykle bogatymi, złoconymi ornamentami. Bogato zdobione ściany są pokryte mozaikami, marmurowe kolumny i złocone kapitele uzupełniają niezwykłe bogactwo ornamentyki i wyjątkowe bogactwo architektury tego meczetu. Wszystkie ornamenty, wszystkie zdobienia mają wyłącznie motywy roślinne, ponieważ islam, podobnie jak judaizm, zabrania przedstawiania podobizny człowieka lub zwierzęcia. Wśród ornamentyki zwracają uwagę ozdobne napisy arabskie. Są to sury z Koranu, fragmenty świętej księgi islamu.
Bogato zdobione wnętrze, bardzo zabytkowe, złocenia, dywany, które pokrywają wszystkie posadzki meczetu, niezwykle kontrastują z surową skałą. Sama skała jest otoczona czcią, i święta, jest nietykalna, otoczona specjalną balustradą. Zewnątrz meczet jest ozdobiony nie tylko złoconą kopułą, ale wszystkie ściany są pokryte marmurami ułożonymi w dekoracyjny wzór, wejścia od czterech stron mają portale z kolumnami marmurowymi.
Pielgrzymi chrześcijańscy do meczetu mają dostęp pod niektórymi warunkami. Nie mogą wchodzić w czasie modlitwy muzułmanów, a przede wszystkim muszą wejść do meczetu bez obuwia. Zostawiają obuwie przed wejściem nie tylko turyści i pielgrzymi niemuzułmanie. Sami wyznawcy Proroka również zostawiają obuwie przed drzwiami. Czynią to za każdym razem, czy udają się na modlitwę, czy w czasie obsługi turystów. W meczecie codziennie, a szczególnie w piątki oraz w wyjątkowy, święty miesiąc Ramadanu, wzywany jest Jedyny Bóg – mahometanie nazywają go Allah podkreślając że wierzą w jedynego Boga. W tym samym miejscu stała świątynia Jedynego Boga – Jahwe, którego czcili Żydzi wszystkich pokoleń. I w tym samym miejscu Jedyny Bóg jest czczony po dziś dzień. Bóg z natury przecież jest tylko jeden, a jeżeli jest jeden Bóg, to chyba jest obojętne, jak się Go nazywa, jakie nosi imię. Istota największa, najdoskonalsza, nieogarniona i nieograniczona, z konieczności jest tylko jedna.