Obraz autorstwa Freepik
Fragment z książki „Jezus pyta – Ewangelia wg. św. Mateusza”.
Autor: o. Bonawentura Smolka OFM
Sprawa podatku
(Mk, 12, 13 – 17) – „Posłali natomiast do Niego kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli pochwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?» Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę? Przynieście Mi denara, chcę zobaczyć». Przynieśli, a On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli Mu: «Cezara». Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». I byli pełni podziwu dla Niego”.
Przeciwnicy Jezusa, nie zaprzestali korzystać z każdej okazji, aby móc zastawiać mu pułapki, o które w przyszłości można byłoby oskarżyć Go, a przede wszystkim zaświadczyć o sprzeniewierzanie się Prawu. Tym razem doszło do spotkania Jezusa z kilkoma faryzeuszami i zwolennikami partii Heroda. Sama ich obecność, szczególnie tych drugich, wiązała się ze zbliżającymi się świętami Paschy.
Już sam Ewangelista Marek zauważa, że celem nadrzędnym podchwytliwie zadawanych tym razem pytań, natury politycznej, było ewentualnie dostarczenie dowodów na jego negatywne stanowisko w stosunku do rzymskiej władzy, albo podważenie Jego autorytet wśród narodu żydowskiego.
Dialog rozpoczął się z ich strony od słów szacunku, nazywając Jezusa Mistrzem oraz od pochwał zmierzający do ukazania obiektywizmu i umiłowania prawdy w czasie wygłaszania poszczególnych nauk. Domagano się z Jego strony, jednoznacznej odpowiedzi.
Stąd zadali mu pytanie, dotyczące obowiązku płacenia podatku. Domagano się w ten sposób jednoznacznej odpowiedzi. Przewidywano jednak, że gdy opowie się za płaceniem podatku cezarowi, będzie się to wiązało z opowiedzeniem się za uznaniem rzymskiego panowania nad narodem wybranym przez Jahwe. Dlatego żydzi nie mieli jednoznacznego stanowiska pozytywnego, co do płacenia podatku. Byli między sobą podzieleni.
Sam Jezus zdawał sobie sprawę z Tego, że jeżeli opowie się pozytywnie za obowiązkiem płacenia podatku rzymskiemu cezarowi, z pewnością będzie posądzony przez żydów o hipokryzję. To wszystko Jezus przewidział, co jest ostatecznym powodem zadania tego rodzaju pytań. Dlatego nie chciał zostawić im żadnych złudzeń, twierdząc z całym przekonaniem, że w sposób nieuczciwy i obłudny, wystawiają Go na próbę. Znając cel ich postępowania, jednocześnie chcąc dowieść, że zna przebiegłość ich myśli, pyta dlaczego w ten sposób postępują wobec Niego? W ten sposób całość wydarzenia nabrała charakteru dramatycznego. Wykazując nie tylko ich nieuczciwość, ale również chęć negatywnego wpływu na dalszy los Jezusa.
Pomimo iż wiedział o tym wszystkim, na podstawie obrazu zamieszczonego na monecie, poleca im aby oddawali cześć Bogu, w tym, co należy do Boga. Cezarowi zaś, w tym wszystkim, co należy do cezara.
Słysząc to, wielu z otaczających Go, było pełnych podziwu dla Jego mądrości. Nam jednak przekazał, że zadaniem ucznia Jezusa jest zarówno uczciwość wobec Państwa jak i dbałość o sprawy Boże.