Obraz autorstwa tawatchai07 na Freepik
Nad miastem Hajfa wznosi się góra Karmel. Nad samym brzegiem tworzy urwiste zbocza. Na szczycie tego zbocza, tego wzgórza, gdzie tutaj kończy się niewielkie pasmo góry Karmel, wznosi się sanktuarium Stella Maris – czyli Gwiazda Morza.
W pogańskiej starożytności gwiazdy uchodziły za żywe istoty, a ludy pierwotne czciły je jako bogów. W Piśmie Świętym gwiazdy są stworzeniami, które radośnie wypełniają rozkazy Stwórcy: „Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: «Jesteśmy». Z radością świecą swemu Stwórcy. On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może z Nim się równać” (Ba 3,34-36). W tekstach poetyckich i mądrościowych jaśnieje pięknem i jest odzwierciedleniem potęgi Bożej: „jak gwiazda zaranna pośród chmur” (Syr 50,6), lub ukazuje bezsilność człowieka wobec dzieł Bożych: „czy wypuścisz o czasie Gwiazdę Poranną?” (Hi 38,32).
Sanktuarium Stella Maris swoją nazwę zaczerpnęło ze Starego Testamentu. Gwiazda w Biblii zapowiada czasy mesjańskie: „wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło” (Lb 24,17).
Natomiast z samym Karmelem związana jest scena z życia Eliasza, który w czasie wielkiej suszy udał się na górę aby się modlić: Eliasz wszedł na szczyt Karmelu i pochyliwszy się ku ziemi, wtulił twarz między swoje kolana. Potem powiedział swemu słudze: «Podejdź no, spójrz w stronę morza!» On podszedł, spojrzał i wnet powiedział: «Nie ma nic!» Na to mu odrzekł: «Wracaj siedem razy!» Za siódmym razem sługa powiedział: «Oto obłok mały, jak dłoń człowieka, podnosi się z morza!» Wtedy mu rozkazał: «Idź, powiedz Achabowi: „Zaprzęgaj i odjeżdżaj, aby cię deszcz nie zaskoczył”». Niebawem chmury oraz wiatr zaciemniły niebo i spadła ulewa, więc Achab wsiadł na wóz i udał się do Jizreel (1 Krl 18,42-45). Mały obłoczek podnoszący się z morza poprzedzał życiodajny deszcz, tak jak Maryja poprzedzała Dawcę życia. W interpretacji ojców Kościoła wschodząca gwiazda nad morzem zapowiadała jutrzenkę, zapowiadała zbawienie; tak jak życie Maryi zapowiadało przyjście Zbawiciela.
Maryja, Matka łaski, Gwiazda Poranna, poprzedza wschód Chrystusa-Słońca i wydaje Go na świat. Hymn wieczorny „Ave maris stella” pozdrawia Maryję jako „Gwiazdę Morza”, która wskazuje drogę i niosąc otuchę, świeci nad falami świata.
Sanktuarium Stella Maris jest pod opieką ojców karmelitów, którzy tutaj na górze Karmel mają swoją duchową ojczyznę. Stąd czerpią nie tylko swoją nazwę, tutaj nawiązują do duchowości tej góry. Ta góra, gdzie Eliasz składając ofiarę pokazał, kto jest prawdziwym Bogiem (1 Krl 18,19-40) i uświęcona pobytem Elizeusza (2 Krl 2,25), tchnęła wiarą przez wszystkie wieki. Według tradycji kwitło to życie religijne mnichów i pustelników nieprzerwanie od najdawniejszych czasów, począwszy od czasów proroka Eliasza aż po czasy chrześcijańskie praktykowane były tutaj cnoty i życie ascetyczne we wspólnotach pierwotnych klasztorów. Jednocześnie wrastał kult Maryi. Ku czci Najświętszej Dziewicy wzniesiono kościół przy źródle Eliasza, który stał się kolebką zakonu karmelitów.
Ta góra tchnie wiarą. I dlatego tutaj powstał klasztor i rozwinęło się sanktuarium. Dzisiejszy kościół Stella Maris z wyjątkową pieczołowitością ukazuje te tajemnice. Bardzo wysokie prezbiterium wznosi się ponad grotą. Tradycja mówi, że jest to grota Eliasza. Nie wiadomo, jaką pełniła rolę pierwotnie, tym niemniej tu, na górze Karmel tradycja nawiązuje wyraźnie do samego proroka, który całym swoim życiem, czynami i słowami głosi wiarę w Jedynego Boga. Łacińska inskrypcja w marmurze przytacza tradycję o Eliaszu: „Kiedyś tę grotę zamieszkiwał wielki przywódca i ojciec proroków Eliasz z Tiszbe… zaczął on czcić przyszłą Bogurodzicę w obrazie, który ujrzał z wysokości tej góry w wynurzającym się z morza obłoku” (por. 1 Krl 18,44).
Nad marmurowym ołtarzem w wysokim prezbiterium znajduje się statua Maryi na tronie wyrzeźbiona w roku 1936 przez Caraventa, rzeźbiarza z Genui.
Wokół kościoła rozbudował się klasztor, który również ma bogatą historię począwszy od czasów wypraw krzyżowych poprzez wojny napoleońskie aż po współczesność. Na dziedzińcu znajduje się piramidalny grobowiec żołnierzy napoleońskich. Przed klasztorem po drugiej stronie ulicy bardzo ładna kolumna Maryjna, która również głosi chwałę tej, która stała się zapowiedzią Zbawiciela; Maryi – Gwiazdy Morza. Kolumna jest darem z Chile. Wystrój kościoła pokazuje bardzo bogatą tematykę, nawiązuje do działalności proroka Eliasza, do jego działalności, do jego głoszenia i do jego życia; poprzez życie Maryi, która jest patronką tego sanktuarium Stella Maris – Gwiazda Morza; aż po działalność zakonu karmelitów i współczesnych świętych karmelitańskich.