Bł. Tomasz z Cori, kapłan I Zakonu (1655 – 1729).
Nazywano go “małym świętym” jako pastuszka w Cori. Jego niewinność miała w sobie coś niebiańskiego. Pasał owce modląc się. Urodził się w Cori 4 czerwca 1655 r. Gdy umarli rodzice sprzedał owce, a pieniądze przekazał swoim siostrom, a dla siebie nic nie zostawił. Wkrótce wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w klasztorze w Orvieto. Habit św. Franciszka przyjął 7 lutego 1677 r. Potem poświęcił się studiom filozofii i teologii w Viterbo i w Velletri. Mając 28 lat przyjął święcenia kapłańskie. Wnet ustanowiono go mistrzem nowicjuszy w Orvieto.
W 1684 r. o. Tomasz przeniósł się do klasztoru w Bellegra, który był pustelnią dla braci, którzy pragnęli oddać się intensywniejszemu życiu modlitwy. Ułożył specjalne statuty dla wychowania braci i dla przygotowania ich do posługi ewangelizacyjnej. Na kapitule generalnej w Murcia (Hiszpania) statuty te zostały przystosowane dla wszystkich domów odosobnienia w całym Zakonie. Bellegra stała się ogrodem świętości.
Można powiedzieć, że życie o. Tomasza było ustawicznymi rekolekcjami. Dla braci był przykładem i podziwem. Słowami, radami, a przede wszystkim przykładem życia był godnym mistrzem dla całych pokoleń świętych i apostołów franciszkańskich, którzy opuszczając Bellegra nieśli na cały świat, jako misjonarze, ogień miłości i pobożności.
Także o. Tomasz pragnął udać się na misje, ale przełożeni zlecili mu posługę ewangelizowania okolic Rzymu. Spełniał swoją posługę kapłańską nauczając w miastach i wioskach, głosząc Słowo Boże i spowiadając, chociaż nie cieszył się dobrym zdrowiem. Potrafił połączyć niemal w doskonałej harmonii życie w odosobnieniu z życiem apostolskim. Temu dziełu oddał cały swój zapał i swoją energię. Umarł 11 stycznia 1729 spędziwszy cały dzień w konfesjonale. Miał 74 lata.
Klasztor w Bellegra niespodziewanie odwiedził dnia 25 sierpnia 1959 r. papież Jan XXIII i uczcił Teofila z Corte oraz bł. Tomasza z Cori.
Papież Pius VI beatyfikował go 5 września 1786 r.
Boże, który wezwałeś kapłana bł. Tomasza z Cori do swej służby w odosobnieniu i posłałeś go jako apostoła miłosierdzia do swego ludu, udziel nam za jego przykładem i przez jego wstawiennictwo, abyśmy w rozterkach życia codziennego zachowali ciągłe zjednoczenie z Tobą. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.