Św. Otton, kapłan I Zakonu, męczennik (+ 1220).
Otton był kapłanem w Zakonie Braci Mniejszych. Razem z czterema współbraćmi oddał swoje życie za Chrystusa w Marrakesz, stolicy Maroka, dnia 16 stycznia 1220 r.
O. Otton i jego współbracia głosili Ewangelię w Maroku w obecności króla Miramolina. A kiedy zostali pochwyceni i torturowani O. Otton w imieniu współbraci powiedział: “Nie kuś już więcej sług Boga. Czy myślisz, że obietnicami i pochlebstwami złamiesz naszą wolę? Czy nie wiesz, że Bóg, który jest w niebie ciągle czuwa nad nami? Jesteśmy nieugiętymi żołnierzami Chrystusa gotowymi paść na naszym polu walki niż zdezerterować przed Krzyżem Chrystusa. Nasza krew przelana z tak świętego i szlachetnego powodu, sprawi, że zakiełkują nowi chrześcijanie na tej ziemi”.
Miramolin jakby oszalał i z ogromną furią rzucił się na nich i własnym mieczem przeszył im głowy przez środek czoła. Pięciu braci pionierów franciszkańskich zginęło heroicznie. Ciała męczenników zostały przytransportowane przez Portugalczyków do Koimbry. Późniejszy św. Antoni z Padwy widząc ciała franciszkańskich męczenników, zapragnął śmierci męczeńskiej, a będąc augustianinem stał się franciszkaninem, by ubogim nieść pociechę, narodom światło wiary, wierzącym moc krzyża Chrystusowego.
Papież Sykstus IV kanonizował go 7 sierpnia 1481 r.
Boże, Ty uświęciłeś początki Zakonu Serafickiego heroicznym męczeństwem św. Ottona i towarzyszy, spraw, abyśmy tak dawali świadectwo wiary przykładem naszego życia, jak oni świadczyli własną krwią. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.