Bł. Idzi Maria od św. Józefa, brat I Zakonu (1729 – 1812).
Urodził się 16 listopada 1729 r. w Taranto w skromnej rodzinie robotniczej. Od dzieciństwa okazywał się pobożnym chłopcem. Mając 10 lat już zaczął pracować. Swą postawą zaskarbił sobie szacunek i sympatię wielu. Każdego ranka, przed pracą, uczestniczył we Mszy św. przyjmował Komunię św. i długo się modlił. Kiedy zmarł jego ojciec Idzi tym więcej musiał pracować na utrzymanie rodziny. Ale kiedy mama po raz drugi wyszła za mąż wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. W lutym 1754 rozpoczął nowicjat. Od 1759 r. aż do śmierci przebywał w klasztorze św. Paschalisa w Ghiacia k/Neapolu, gdzie pełnił posługę kucharza, furtiana i przez ponad 50 lat kwestarza.
Człowiek o głębokiej duchowości i zawsze dyspozycyjny, świadomy, że wszystko czyni na chwalę Boga i dobra ludzi, czynem i życiem głosił Ewangelię. Życie jego upływało na modlitwie i skupieniu, w ukryciu i w pokorze, życie w miłości czynnej oraz w posłudze braciom, chorym i potrzebującym. Jego obecność była bardzo pożądana przy łoży chorych i konających, których przygotowywał do przyjęcia sakramentów i dobrej śmierci. Ludzie otaczali go sympatią i czcią z racji jego łagodności i pokory oraz cudów, których dokonywał relikwią św. Paschalisa, którą zawsze miał przy sobie. Wyróżniał się nabożeństwem do Najśw. Sakramentu i Matki Bożej.
Zmarł w Neapolu 7 lutego 1812 r. w 83 roku życia. Do współbraci, którzy otaczali jego łoże śmierci powiedział: “Wracam do mojego domu. Maryjo, Matko moja, mój św. Józefie, weźcie mnie z sobą do raju, do Jezusa”.
Leon XIII beatyfikował go 5 lutego 1888 r.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę Twojego ludu, który z radością wspomina ewangeliczne życie pokornego Twego sługi bł. Idziego Marii od św. Józefa, udziel nam za jego wstawiennictwem, aby otrzymali w pełni owoce odkupienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.