Bł. Filipina Mareri, dziewica II Zakonu (1190 – 1236).
Filipina urodziła się w Rieti w 1190 r. Była pobożna, inteligentna i rzutka. Miała to szczęście, że osobiście widziała się i wiele razy rozmawiała ze św. Franciszkiem, który podczas swych podróży w Dolinie Reatyńskiej bywał gościem w rodzinie Mareri. Uderzyła ją ustawiczna modlitwa i wielki dystans św. Franciszka w stosunku do bogactw. Postanowiła naśladować go. Kiedy ojciec zachęcał ją do zawarcia małżeństwa odpowiedziała: “Wybrałam już sobie Oblubieńca i to najwyższego i najszlachetniejszego Jezusa Chrystusa”. Ani namowy rodziców ani drwiny i szyderstwa rodzonego brata Tomasza nie zdołały odmienić jej postanowienia. Filipina ścięła piękne i bujne włosy, przywdziała ubogie odzienie i z kilkoma towarzyszkami zamieszkała na pobliskiej górze w skalnej jaskini. Jej życie w Bogu ukryte i umartwione przemieniło gniew krewnych i szyderstwa brata w wielki podziw. Tomasz udał się do S. Filipiny, przeprosił ją i ofiarował jej należny do niego kościółek i klasztor, w którym dawniej mieszkały siostry benedyktynki, prosząc ją, aby tam zamieszkała.
S. Filipina przyjęła propozycję brata i wraz ze współsiostrami zapoczątkowała życie klauzurowe przyjmując sposób życia klarysek ze św. Damiana z Asyżu. Przez pewien czas sam św. Franciszek był duchowym kierownikiem tej małej siostrzanej wspólnoty. Potem kierownictwo duchowe przekazał kapłanowi bł. Ruggero z Todi, swojemu uczniowi. S. Filipina została XXXXX. W krótkim czasie wiele dziewcząt i panien zdecydowało się poświęcić Bogu we wspólnocie S. Filipiny. Za przykładem św. Franciszka i bł. Ruggera Filipina pokochała ubóstwo i zaufała Opatrzności Bożej. Często leżąc pod krzyżem modliła się zalewając się łzami i przepraszając Jezusa za grzechy świata. Czyniła pokutę i błagała Boga o miłosierdzie dla świata.
Po wielu latach wiernej służbie Boga śmiertelnie zachorowała. Zgromadziła wokół łoża wszystkie swe siostry, łagodnie napomniała je, by trwały w wierności i żyły w siostrzanej miłości. Potem z każdą osobno pożegnała się. Bł. Ruggero udzielił jej św. sakramentów. Do sióstr przemówiła tymi słowami: “Nie płaczcie nade mną, najdroższe córki. Wasz smutek w radość się przemieni, z Raju jeszcze bardziej będę was wspomagała. Pragnę umrzeć, aby żyć w Chrystusie, ponieważ On jest moim dziedzictwem w ziemi żyjących. Ufajcie Panu. Trwajcie w służbie Bożej. Pamiętajcie o wszystkim, co wam uczyniłam. Pokój Chrystusa, który przewyższa każdy zamysł niech strzeże wasze serce i wasze ciało”. Zmarła 16 lutego 1236 r. – Pius VII 29 kwietnia 1806 r. zatwierdził na jej cześć formularz brewiarzowy i mszalny.
Miłosierny Boże, bogaty w dary dla ubogich, którzy posłuszni Twemu wezwaniu pozostawili chwałę ziemską, aby szukać nade wszystko Twego Królestwa, za wstawiennictwem bł. Filipiny, dziewicy, spraw, abyśmy posłuszni (ulegli) łasce Ducha Świętego, mogli wzrastać z dnia na dzień w dobra, które nie znają zachodu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.