Św. Konrad z Piacenzy, pustelnik III Zakonu (1290 – 1351).
Konrad Confalonieri urodził się około 1290 r. jako syn zamożnej rodziny. Za młodu był rycerzem. W 1313 r. w czasie polowania rozpalił ognisko celem wypłoszenia zwierzyny i wywołał pożar. Nie zdawał sobie sprawy, jaką wywoła klęskę. Namiestnik Piacenzy skazał na śmierć przypadkowo przyłapanego człowieka, podejrzanego o umyślny pożar. Gdy dowiedział się o tym Konrad, natychmiast się zgłosił i wyznał winę. Wynagrodził pieniężnie wyrządzoną ludziom szkodę. W tym celu oddał poszkodowanym cały swój i żony majątek.
Za obopólną zgodą, małżonka Konrada wstąpiła do klarysek w Piacenzy, a on w 1315 r. przywdział habit III Zakonu św. Franciszka. Odtąd wiódł żywot wędrownego ascety. Jak pielgrzym pokuty nawiedzał liczne włoskie sanktuaria. W 1343 r. przybył na Sycylię, gdzie w pobliżu miasteczka Noto w pewnej grocie założył pustelnię i tam zamieszkał.
W każdy piątek opuszczał grotę i przybywał do Noto, aby odwiedzić chorych w szpitalu i pomodlić się przed krzyżem uczonym w katedrze.
Po ośmiu latach bardzo surowego życia ku zbudowaniu wielu ludzi zmarł dnia 19 lutego 1351 r. Pochowano go w Noto w kościele św. Mikołaja. Św. Konrad wraz ze św. Mikołajem są patronami miasta Noto.
Urban VIII dnia 12 września 1625 zaliczył go w poczet Świętych.
Boże, Ty pobudziłeś św. Konrada do umiłowania sprawiedliwości i wezwałeś go, aby przez życie w samotności pobożnie Ci służył, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy żyjąc sprawiedliwie i pobożnie na tym świecie, mogli szczęśliwie dojść do Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.