Bł. Werdiana z Castelfiorentino, dziewica, rekluza III Zakonu (1182 – 1242)
Werdiana urodziła się w 1182 r. w Castelfiorentino w Toskanii, w tym samym roku co św. Franciszek. Pochodziła z bogatej i szlacheckiej rodziny. Była na wychowaniu u zamożnego wujka. W czasach niedostatku i głodu była “dobrą matką” i wszystkim dla wszystkich spiesząc z pomocą biednym i głodnym. Wszyscy poczęli nazywać ją “małą świętą”. Odczuwała powołanie do życia pokutnego i na osobności. Odbyła pieszo kilka pielgrzymek: do Hiszpanii do grobu św. Jakuba Apostoła, do grobów św. Piotra i Pawła w Rzymie, nawiedziła Katakumby i Koloseum. Wreszcie postanowiła żyć na sposób dawnych anachoretów ze Wschodu.
W Castelfiorentino była kapliczka św. Antoniego Opata, eremity i pustelnika. W pobliżu owej kaplicy Werdiana wybudowała celę, do której weszła odziana w worek eremicki, poleciła zamurować drzwi, ale pozostawiła otwór, przez który podawano chleb i wodę, mogła widzieć uczestnicząc w liturgii św., spowiadać się i przyjmować komunię św. Oprócz spowiednika i ojca duchownego przybywali do niej biedacy i zmartwieni, wątpiący i dręczeni. Mogła im pomóc dobrym słowem, pociechą duchową i miłością.
Pewnego dnia w 1221 r. nawiedził ją sam św. Franciszek odziany w wór i przepasany sznurem. Spotkanie tych świętych osób łatwiej sobie wyobrazić niż opisać. Biedaczyna przyjął ją do Zakonu Braci i Sióstr od Pokuty (III Zakon), który właśnie w tym samym roku założył.
Zmarła w 1242 r. Na miejscu, gdzie znajdowała się jej cela wzniesiono piękny kościół, w którym czczona jest Błogosławiona.
Klemens VII dnia 20 września 1533 potwierdził jej kult.
Boże, Ty w bł. Werdianie, dziewicy i rekluzy, dałeś nam wzór świętości i życia Tobie poświęconemu na osobności, w modlitwie i pokucie, spraw, abyśmy trwali w Twojej służbie i kroczyli w świetle Twojego oblicza. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.