Bł. Sebastian z Apparicio, brat I Zakonu (1502 – 1600).
Sebastian urodził się w 1502 r. w Gudena w Hiszpanii. Rodzice jego byli biedni, ale szlachetni. Wychowany został przez nich w świętej bojaźni Bożej i dokładnym zachowywaniu przykazań. Jako chłopiec pasał trzodę, a wolny czas poświęcał modlitwie i nawiedzaniu kościołów i kaplic. Najął się do pracy u dwóch osadników, u których pracował 8 lat. Zapłatę za pracę i pomoc oddawał starszym już rodzicom i młodszym siostrom.
Po śmierci rodziców i po zamążpójściu sióstr w wieku 31 lat wyjechał do Meksyku. Tam pracował w polu, a następnie zajął się handlem i kupiectwem. Potem budował drogi i linie kolejowe. Chętnie dawał potrzebującym, pożyczał lub dawał pieniądze, starał się o uwolnienie więźniów i niewolników. Indianie podziwiali go i szanowali.
Nigdy nie zapomniał o modlitwie, pokucie, przyjmował sakramenty św. i uczestniczył we Mszy św. W pobliżu Miasta Meksyku nabył ziemię i uprawiał ją oraz hodował zwierzęta. Przez 20 lat tym się zajmował. Dwukrotnie ożenił się i wnet dwukrotnie owdowiał.
Dnia 2 czerwca 1573 r. mając 71 lat otrzymał habit I Zakonu w Mieście Meksyku. Żył jeszcze 27 lat dając przykład pokory zakonnej, posłuszeństwa, modlitwy i pokuty. Zmarł 25 lutego 1600 roku. Lud czcił go jak świętego.
Pius VI dnia 17 maja 1789 r. zaliczył go w poczet Błogosławionych.
Boże, Ty w bł. Sebastianie dałeś nam przedziwny wzór doskonałości w różnych stanach chrześcijańskiego życia i zapuściłeś korzenie Kościoła w Meksyku, za przykładem tego wspaniałego świadka Ewangelii, utwierdź nas w wierze, nadziei i miłości, abyśmy z radością zebrali owoce Odkupienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.