Św. Józef, Oblubieniec Najśw. Maryi Panny, przybrany ojciec Jezusa, patron Kościoła św., ludzi pracujących i konających.
Pochodził z królewskiego rodu Dawida. Na życie zarabiał pracą rąk jako cieśla. Zaręczony z Maryją stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Wprowadzony przez anioła w tę tajemnicę wziął Maryję do siebie, a potem nadał Dziecięciu imię Jezus. Był przy narodzeniu Jezusa w Betlejem, uciekał z Nim i Maryją do Egiptu, przedstawił Dziecię w świątyni, a potem udał się do Nazaretu. Gdy Jezus miał 12 lat, wspomina Ewangelia, udał się Józef z Nim i Maryją do świątyni do Jerozolimy. Potem już się nie pojawia na kartach Ewangelii.
Stosunkowo dużo mówią o św. Józefie Apokryfy.
Pisarze Kościoła św. podkreślają niezwykłą godność św. Józefa jako opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca Maryi, żywiciela i głowy św. Rodziny, człowieka o niezwykłej cnocie.
O św. Józefie pisał św. Bonawentura i św. Bernardyn z Sieny.
Pius IX ogłasza św. Józefa (1870 r.) patronem całego Kościoła, a Pius XII (1955 r.) ustanawia go patronem robotników. Św. Józef czczony jest także jako patron dobrej śmierci. Jest patronem wielu krajów i narodów. Istnieje wiele zgromadzeń zakonnych, które obrały go za szczególnego patrona. Na świecie jest kilka sanktuariów mu poświęconych; w Polsce kolegiata w Kaliszu. Kapłani polscy, uwięzieni w Dachau, złożyli ślub, że jeśli z obozu śmierci wyjdą wolni, co roku będą pielgrzymować do Kalisza w podzięce.
Wszechmogący Boże, Ty powierzyłeś młodość naszego Zbawiciela wiernej straży św. Józefa, spraw za jego wstawiennictwem, aby Twój Kościół nieustannie się troszczył o zbawienie świata. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.