Św. Agnieszka z Pragi, dziewica II Zakonu (1205 – 1282).
Była córką Przemysława Ottokara I, króla Czech. Już w dzieciństwie była przyobiecana jednemu z synów Henryka Brodatego. Z tej racji była w Trzebnicy i zapewne pod opieką św. Jadwigi otrzymała dobre wychowanie. Po przedwczesnej śmierci synów Henryka Brodatego wróciła do Czech, ale wkrótce została przyobiecana synowi cesarza Fryderyka II i z tego powodu udała się na dwór bamberski. Ale i to małżeństwo nie doszło do skutku. W końcu zabiegał o nią sam cesarz, a spotkał się ze stanowczym oporem ze strony Agnieszki.
Powróciła do Pragi i oddała się szerokiej działalności kościelnej i charytatywnej. Ufundowała szpital, przy którym powstał zakon Braci Krzyżowców – zwanych Krzyżowcami z czerwoną gwiazdą. Następnie założyła w Pradze klasztor klarysek, do którego sama wstąpiła.
Wkrótce klasztor zasłynął w Europie dzięki życiu i przykładowi Agnieszki. Sama Agnieszka posługiwała chorym i chorym klaryskom, leczyła trędowatych i ludzi dotkniętych chorobami zakaźnymi. W ten sposób stała się “matką ubogich”. Utrzymywała kontakty listowne z papieżem i św. Klarą z Asyżu (zachowały się 4 listy św. Klary napisane do Agnieszki z Pragi). Przeprowadziła kilka akcji mediacyjnych. Cieszyła się darem prorokowania, ekstaz, przenikania serc i zdziałanych cudów.
Zmarła 2 marca 1282 r. Kult jej początkowo żywy, przytłumiły husytyzm i józefinizm. Papież Pius IX zatwierdził jej kult jako błogosławionej 2 grudnia 1874 r. Natomiast Jan Paweł II kanonizował ją 12 listopada 1989 r. wraz ze św. br. Albertem Chmielowskim.
Boże, Ty przez wyrzeczenie się ziemskich radości na dworze królewskim i pokorne podjęcie krzyża wprowadziłeś św. Agnieszkę, dziewicę, na drogę doskonałości, spraw za jej przykładem, abyśmy oderwali nasze serca od marności doczesnych i dążyli do osiągnięcia skarbów niebiańskich. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.