Św. Piotr Regalato, kapłan I Zakonu (1390 – 1456).
Urodził się w 1390 r. w Valladolid (Hiszpania) z Piotra i Marii de la Castanilla. W 9 roku życia osierocił go ojciec. Wychowaniem i nauką syna zajęła się matka. Jako młodzieniaszek wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Wnet zaczął się wyróżniać pobożnością, umartwieniem, ubóstwem oraz umiłowaniem ciszy i samotności. W tym czasie zainicjowana została w Hiszpanii reforma franciszkańska mająca na celu powrót do pierwotnego ducha św. Franciszka.
Piotr zaczął rozczytywać się w Regule św. Franciszka i przekonał się, że bracia bardzo odeszli od niej. We Włoszech prekursorem odnowy był św. Bernardyn ze Sieny, a w Hiszpanii Piotr z Villacreces ze swoją pustelnią w Aguilera. W 1405 r. dołączył do niego Piotr Regalato. W 1415 r. przyjął święcenia kapłańskie. W Abrojo założony został drugi erem, w którym gwardianem i magistrem nowicjuszy został O. Piotr. Wnet obydwa ermy zapełniły się licznymi współbraćmi i odwiedzinami wiernych. Świętość i dobroć mimo surowego ubóstwa przyciągały wielu. O. Piotr obdarzony został różnymi charyzmatami i cudownymi znakami: przemienił chleb w róże, przeszedł przez 2 rzeki Duero i Rialza nawet nie zamoczywszy nóg, posłuszne jaskółki nie przeszkadzały braciom w odmawianiu Liturgii Godzin, kiedy bracia nie mieli chleba, bo spadł wielki śnieg i nie mogli ruszyć się, sama Opatrzność zatroszczyła się o to.
Przeczuwając, że zbliża się koniec jego życia udał się do Fresneda, aby zlecić kontynuację odnowy Zakonu O. Leonowi Salazar, swojemu wielkiemu współpracownikowi. Odwiedził Abrojo przekazując braciom ostatnie wskazówki, rady i napomnienia. Powróciwszy do Aguilera zasnął w Panu 30 marca 1456 r.
Benedykt XIV dnia 29 czerwca 1746 r. zaliczył go w poczet Świętych.
Boże, Miłośniku pokornych, Ty wybrałeś kapłana św. Piotra Regalato, najmniejszego wśród braci, aby doprowadzić go do szczytów doskonałości serafickiej i ukazać go Twojemu ludowi jak wzór, spraw, abyśmy postępowali za jego przykładem i osiągnęli chwałę wieczną. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.