Bł. Marek Fantuzzi z Bolonii, kapłan I Zakonu (1405 – 1479).
Urodził się w szlachetnej rodzinie Bartłomieja i Lizjii Fantuzzi w Bolonii w 1405 r. Na chrzcie św. nadano mu imię Pace (Pokój) albo Pasotto. Ojciec jego za udział w spisku przeciw władzy miejskiej został ścięty, a wychowaniem zajęła się matka. Ponieważ był zdolnym młodzieńcem matka żywiła nadzieję, że syn zrobi karierę na uniwersytecie. W wieku 26 lat przeżywał poważny kryzys religijny, który zakończył się wstąpieniem do Zakonu Braci Mniejszych. Dnia 25 kwietnia 1431 r. w święto św. Marka Ewangelisty przywdział habit franciszkański i zmienił imię chrzcielne przyjmując imię: Marek. Oddał się głębokim studiom teologicznym, a szczególnie “Homiliom” św. Jana Chryzostoma i św. Leona W., papieża.
Przyjąwszy święcenia kapłańskie poszedł drogą św. Bernardyna ze Sieny, św. Jana Kapistrana i św. Jakuba z Marchii. Stał się wielkim i cenionym mówcą. Swoją misję apostolską spełniał we Włoszech, Austrii, Niemczech, Polsce i w Rosji. W 1463 r. udał się jako misjonarz i pielgrzym do Palestyny, nawiedzając miejsca święte.
Godził zwaśnionych, wspierał biednych i potrzebujących, zwalczał ruchy heretyckie biczowników frarticellich. Był wikariuszem prowincji. 27 kwietnia 1452 r. w L´Aquila wybrano go wikariuszem generalnym Zakonu; w 1464 r. ponownie został wybrany na ten urząd. Odbył wiele podróży i odwiedził wiele wspólnot franciszkańskich we Włoszech i poza. Pragnął rozwoju Zakonu, a czasy były trudne. Odznaczał się stałością i miłością. Wielokrotnie był oskarżany przed papieżem i Zakonem. Sprzeciwił się papieżowi Sykstusowi IV, który zamierzał zunifikować Zakon przez poddanie obserwantów konwentualnych.
Zmarł w Piacenzy 10 kwietnia 1479 r. dokąd udał się celem głoszenia rekolekcji wielkopostnych. Został pochowany w bazylice św. Marii w Campagna.
Papież Pius IX dnia 5 marca 1868 r. zatwierdził jego kult jako Błogosławionego.
Panie Jezu Chryste, który dałeś Twojemu Kościołowi kapłana bł. Marka gorliwego głosiciela Ewangelii za przykład i przewodnika, spraw, abyśmy zachowali pierwotnego ducha serafickiego, ukazanego przez niego i potwierdzonego przykładem świętego życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.