Św. Benedykt Ciemnoskóry, brat I Zakonu (1526 – 1589).
Urodził się w 1526 w San Fratello w prowincji Messina z rodziców Krzysztofa Manassari i z Diany Larcari. Rodzice byli potomkami murzyńskich niewolników z Afryki. Młody Benedykt pasał trzodę swego pana. Ze względu na swoje cnoty nazywany był “świętym ciemnoskórym”. W wieku 20 lat wstąpił do wspólnoty pustelników założonych przez Hieronima Lanza, która żyła regułą św. Franciszka. Po śmierci Hieronima bracia wybrali go przełożonym.
W 1562 r. papież Pius VI odwołał dekret papieża Juliusza II i polecił braciom pustelnikom przejść do wybranego przez siebie Zakonu. Benedykt wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Palermo w klasztorze założonym przez bł. Mateusza z Agrigento. Potem został przeniesiony do klasztoru św. Anny, gdzie spędził 3 lata. Po 3 latach powrócił do Palermo, gdzie przeżył 24 lata. Na początku pełnił posługę kucharza. Przez 3 lata był gwardianem, a następnie mistrzem nowicjuszy. Z poleconych mu zadań i obowiązków wywiązywał się bardzo dobrze. Cieszył się darem przenikania serc ludzkich. Rady jego przyjmowali prości ludzie, kapłani, teologowie i następca króla Sycylii. Ponownie zlecono mu posługę kucharza. Był pokornym, pobożnym, podwajał pokuty, pościł i biczował się. Miał także dar uzdrawiania chorych.
W 1589 r. poważnie zachorował. Przyjąwszy sakrament chorych spokojnie zasnął w Panu 4 kwietnia 1589 r. umierał ze słowami na ustach: “Panie, w ręce Twoje powierzam ducha mojego”.
Papież Benedykt XIV beatyfikował go w 1743 r., a Pius VII dnia 24 maja 1807 r. zaliczył go do grona Świętych.
Boże, Ty ubogaciłeś darami niebieskimi zakonnika św. Benedykta, pobudź nas, aby zawsze wzrastała w nas wiara i świętość życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.