Bł. Julian od św. Augustyna, brat I Zakonu (1553 – 1606).
Urodził się w 1553 r. w Soria w Kastylii (Hiszpania) z rodziców Andrzeja Martinet (Francuz z Tuluzy, który uciekł przed kalwinistami) i Katarzyny Gutierrez. W młodym wieku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Salceda. Od samego początku do przesady pokutował i umartwiał się. Z tego powodu poradzono mu, aby opuścił Zakon. Z powodu natarczywych jego próśb ponownie został przyjęty i wydalony. Wówczas zamieszkał w pobliżu klasztoru prowadząc życie pustelnicze. Każdego dnia prosił braci o kromkę chleba, którzy z litości po raz trzeci przyjęli go i dopuścili do złożenia profesji.
Przebywał w kilku klasztorach. Wszędzie budował swym życiem braci i wiernych. Spełniał posługę kwestarza. Wszyscy znali go i podziwiali ze względu na jego umartwione życie, ubóstwo i pokorę. Cieszył się charyzmatem przepowiadania i wiedzy wlanej.
Gorąca miłość pobudzała go do zrozumienia bliźniego. Nędza biedaków skłaniała go do współczucia; interesował się ich potrzebami, pocieszał słowami, prosił bogatych, aby wspomagali ich materialnie oraz zapewniali im pracę. Swój pokarm i jałmużny dzielił z ubogimi. Będąc kwestarzem spotykał się z różnymi ludźmi. Biednych wspomagał duchowo i materialnie, uzdrawiał chorych, pomnażał żywność. Kapłani i profesorowie uniwersytetów zwracali się do niego po porady i dziwili się jego przedziwnym i roztropnym wypowiedziom.
Życie jego było pełne umartwień i pokut, życie czyste, proste i niewinne, pełne dobrych uczynków.
Przyjąwszy sakrament chorych umarł 8 kwietnia 1606 r. Wnet zaczęto nazywać go “świętym”. W Alcala jedna z ulic nosi nazwę: ulica św. Juliana. Papież Leon XII beatyfikował go 23 maja 1825 r.
Panie, Ty doprowadziłeś bł. Juliana do chwały niebieskiej za jego życie pokorne i niewinne, spraw, byśmy naśladując go doszli do Ciebie z czystym i pokornym sercem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.