Bł. Humiliana dei Cerchi, wdowa III Zakonu (1219 – 1246).
Urodziła się w 1219 r. we Florencji (Włochy). Wnet zmarła jej matka. W 1234 r. z woli rodziny zawarła związek małżeński. Mąż jej był człowiekiem interesu materialnego. W małżeństwie przeżyła 5 lat wydając na świat 2 córki. Każdego dnia wiele czasu poświęcała modlitwie i rozważaniu. Swoje ubrania i pokarmy rozdawała biednym i sierotom.
W 1239 r. mając 20 lat została wdową. Od całkowicie oddała się wychowaniu córek. Po roku wdowieństwa rodzina zmarłego pozbawiła ją obu córek. Wówczas złożyła przyrzeczenie dalszego swego życia w czystości. Kilkakrotnie pukała do furty klarysek prosząc o przyjęcie, ale za każdym razem daremnie. W tym czasie poddała się kierownictwu duchowemu franciszkanowi bł. Michałowi degli Alberti. W 1240 r. w kościele św. Krzyża we Florencji przyjęła habit tercjarski.
W 1241 r. poprosiła i otrzymała pozwolenie na zamknięcie się w wieży dei Cerchi w pobliżu palcu della Signoria. Także i tam musiała znosić przeciwności i prześladowania ze strony rodziny. Kłamstwem została pozbawiona wszelkich swoich dóbr. Zniosła to i dziękowała Bogu. Oddała się pokucie żyjąc z jałmużny, z którą dzieliła się z ubogimi.
Biograf mówi, że Bóg zaszczycił ją cudownymi charyzmatami: ekstazy, duch prorocki oraz siłami cudotwórczymi.
Zmarła 19 maja 1246 r. w wieku 27 lat i została pochowana w kościele św. Krzyża.
Papież Innocenty XII dnia 24 lipca 1694 r. zatwierdził jej kult jako Błogosławionej.
Boże, wielkości pokornych, Ty w bł. Humilianie dałeś Kościołowi wzniosły przykład miłosierdzia, ubóstwa i cierpliwości, spraw, abyśmy za jej wstawiennictwem pogodnie znosili nasz krzyż i nigdy nie odłączyli się od Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.