Bł. Wiwald z San Gimignano, pustelnik III Zakonu (1250 – 1320).
Przyszedł na świat w znanej, pobożnej i religijnej rodzinie Stricchi w połowie XIII w. Miał to szczęście, że zetknął się ze świątobliwym kapłanem, również tercjarzem franciszkańskim, bł. Bartolo z San Giminiano. Wiwald był jego uczniem i naśladowcą. Bł. Bartolo w 1280 r. a w 52 roku życia został dotknięty trądem. Opuścił swoją parafię i został przyjęty w leprozorium w Cellole k/Sam Gimignano.
Wiwald udał się w ślad za swoim kapłanem, by mu usługiwać, być pielęgniarzem i ostoją w strasznej chorobie. Przez 20 lat posługiwał w leprozorium. Po śmierci bł. Bartolo udał się do pustelni w Boscotondo. Przyjął habit tercjarski św. Franciszka i żył jak pustelnik niemal przez wszystkich zapomniany. Ustawiczne czuwania, jako pożywienie chleb, jarzyny i woda, ubogi habit tercjarski, biczowane, długie modlitwy, krótkie spoczynki – oto synteza jego życia jako ekspiacja za grzechy świata.
Zmarł w 1320 r., a w 70 roku życia.
Papież św. Pius X dnia 13 lutego 1908 r. potwierdził jego kult.
Boże, Ty powołałeś do życia pustelniczego bł. Wiwalda, aby dążył do Ciebie przez modlitwę i pokutę, udziel nam tej łaski, abyśmy kroczyli drogą miłości i doszli do Ciebie w Twoim królestwie. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.