Rocznica poświęcenia bazyliki św. O. Franciszka z Asyżu.
Św. Franciszek zmarł w sobotę 3 października 1226 r. i następnego dnia pochowano go w kościele św. Jerzego. Papież Grzegorz IX, jako świadek życia Franciszka, pragnął ogłosić jego świętość całemu Kościołowi. Rozpoczęty proces kanonizacyjny zakończył się 16 lipca 1228 r. uroczystą ceremonią w kościele św. Jerzego w Asyżu, w czasie której papież zaliczył Franciszka w poczet Świętych.
Ku czci swego przyjaciela i niebiańskiego orędownika Grzegorz IX wniósł podwójny pomnik: pierwszy – literacki, dlatego polecił Tomaszowi z Celano napisać życiorys Świętego i tak powstał “Żywot pierwszy św. Franciszka” (1228/29); drugi – architektoniczny: bazylikę św. Franciszka.
Powstała ona wprawdzie z woli papieża, ale rzeczywistym “ojcem dzieła” był brat Eliasz, dzięki któremu bazylika została wzniesiona. Zdecydowano się zbudować ją poza murami miasta Asyżu, w miejscu które dotąd nosiło nazwę “Collis inferni”, czyli “Piekielne wzgórze”. Ale odkąd spoczęło tam ciało św. Franciszka, miejsce to zaczęto nazywać Wzgórzem Rajskim.
Prace były prowadzone energicznie i budowa dolnego kościoła została ukończona w lipcu 1230 r. Trzeba zaznaczyć, że sam papież Grzegorz IX własnoręcznie położył kamień węgielny pod nową świątynią (17.07.1228 r.) i ustanowił ją głową i matką Zakonu Braci Mniejszych. Dnia 25 maja 1230 r. przeniesiono tu ciało św. Franciszka. W 1236 r. został nakryty kościół górny, a w 1239 r. ukończono dzwonnicę i zawieszono pierwsze dzwony. 25 maja 1253 r. papież Innocenty IV dokonał uroczystego poświęcenia, a papież Benedykt XIV dnia 25 marca 1754 r. wyniósł tę świątynię do godności Bazyliki Patriarchalnej i Kaplicy Papieskiej.
Boże, Ty z żywych i wybranych kamieni przygotowujesz wiekuistą świątynię Twojej chwały, pomnóż w swoim Kościele owoce Ducha Świętego, którego mu zesłałeś, aby lud Tobie wierny za wstawiennictwem św. Ojca Franciszka rósł w łasce i dojrzewał do zbudowania niebieskiego Jeruzalem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.