Nazwy geograficzne używane przez ewangelistów oznaczają oczywiście przede wszystkim miasta, krainy, rzeki, ale często urastają do rangi symbolu, mają głębszą wymowę teologiczną. Jezus głosząc swoją Ewangelię dystansuje się od oficjalnych czynników ówczesnego państwa, dystansuje się od świątyni, od Jerozolimy, z dala od centrum kultowego, zakłada nowe królestwo. Głosi Ewangelię nie w Jerozolimie, ale w Galilei. Ewangelista Mateusz zaczynając opowieść o Jezusie, który głosi Ewangelię, podkreśla, że to właśnie w Galilei (Galilea, która była uważana za Galileę pogan), tam zabłysło światło Ewangelii. Poprzez głoszenie Jezusa niniejszym tam zabłysło światło. Tym mieszkańcom cienistej krainy śmierci Jezus przyniósł światło, przyniósł życie poprzez swoją Ewangelię (Mt 4,12-17).
Ewangeliści podkreślają to, że Jezus głosił Ewangelię w Galilei, tam przynosi nadzieję, przynosi światło, przynosi życie – poprzez swoje słowo, poprzez cuda, poprzez życie nadprzyrodzone. Jezus udaje się do Jerozolimy tylko po to, aby spełnić swoje posłannictwo. Tam składa siebie w ofierze za zbawienie świata.
A Jezus zmartwychwstały chce się spotkać z uczniami znowu w Galilei; idźcie do Galilei, tam Go spotkacie – mówi anioł do uczniów po zmartwychwstaniu, mówi do kobiet posyłając je do uczniów: niech idą do Galilei, tam Go spotkają (Mk 16,7). Tam Jezus chce się objawić, tam Jezus żywy i zmartwychwstały chce znowu spotkać się z uczniami; tak, jak kiedyś przemierzał Galileę głosząc Ewangelię, tak teraz zmartwychwstały spotka się z nimi, objawia siebie w Galilei (J 21). W ten sposób Galilea urasta do rangi wymowy teologicznej, do rangi symbolu.
Galilea to kraina, gdzie objawia się Jezus, Syn Boży, objawia się poprzez swoją Ewangelię i objawia się żywy i zmartwychwstały.
Jezioro, nad którym Jezus głosi Ewangelię, powołuje apostołów, na którym Jezus czyni cuda, uzdrawia – jezioro nosi wprawdzie różne nazwy: Tyberiadzkie, Genezaret, jednak wydaje się, że Ewangeliści preferują nazwę: Jezioro Galilejskie, chcąc tym samym podkreślić krainę, którą Jezus obrał jako miejsce swego objawienia się, jako miejsce głoszenia. Wiele innych miejscowości, gdzie Jezus objawia się poprzez głoszenie Ewangelii, to miejscowości w Galilei: Kafarnaum nad Jeziorem Galilejskim, Kana Galilejska – gdzie Jezus uczynił cud po to, aby uwierzyli w Niego Jego uczniowie; poprzez ten cud się objawia. Ewangelista podkreśla, że była to ta Kana, która jest w Galilei – Kana Galilejska.
Galilea to jest teren na północy Palestyny. Od północy graniczy z górami Hermonu, z krainą Tyru i Sydonu, a od południa graniczy z Samarią. Dzieli się na dwie części: Górna Galilea – właściwa, i Dolna Galilea (Iz 9,1; Mt 4,15). Jozue podzielił kraj (Joz 13,1), następnie Salomon z Ziemi Galilejskiej odstąpił miasta Hiramowi, królowi Tyru w zamian za dostarczenie materiału na budowę świątyni (1 Krl 9,11). Jednak największą sławę Galilea zyskała poprzez pobyt Jezusa, przez Jego cuda, które tam zdziałał, przez kazania, które tam wygłosił, nauki, przez Ewangelię, którą tam głosił. Z tego powodu nazywany jest Galilejczykiem.