Św. Antoni z Padwy (1195 – 1231), kapłan i ewangeliczny doktor Kościoła, brat mniejszy.
Przyszedł na świat 15 sierpnia 1195 r. w Lizbonie (Portugalia) w rodzinie ojca Marcina i matki Marii (inni mówią, że Teresa Tabeira). Ochrzczony został w katedrze w Lizbonie, nadano mu imię Ferdynand. Do 15 roku życia uczęszczał do szkoły przykatedralnej. W 15 roku życia wstąpił do klasztoru św. Wincentego de Fora (w pobliżu Lizbony) kanoników regularnych św. Augustyna, gdzie oddał się studiom Pisma św. i Ojców Kościoła. Z Lizbony przeniósł się do klasztoru św. Krzyża w Coimbrze. W 1220 r. na wieść o śmierci pierwszych pięciu męczenników franciszkańskich przyłączył się do Braci Mniejszych. Przywdziawszy habit franciszkański przybrał imię Antoni.
Ożywiony pragnieniem osiągnięcia palmy męczeńskiej pragnął udać się do Maroka, ale choroba i wiatry przeciwne rzuciły go na Sycylię. W 1221 r. brał udział w kapitule generalnej Zakonu w Asyżu, skąd zabrał go prowincjał Romanii Gracjan. Tu spotkał się ze św. Franciszkiem. Pewien okres czasu przebył w pustelni Monte Paolo k/Forli, gdzie dał się poznać jako utalentowany kaznodzieja. Od tej chwili głosi Słowo Boże błędnowiercom w północnej Italii i w południowej Francji. W latach 1227 – 1230 pełni posługę prowincjała Romanii. W 1230 r. przybywa do Padwy, gdzie w dalszym ciągu głosi kazania, których tematem są prawdy wiary i moralności. Zwalcza lichwę, więzienie dłużników i wyzysk biednych. Potem usunął się do Composampiero. Wnet śmiertelnie zachorował. Zmarł 13 czerwca 1231 r. w Padwie w klasztorze klarysek.
Postacią Antoniego wcześnie zajęli się hagiografowie. Rozkwitły kwiatki pięknych legend. Antoni czczony jest jako wielki cudotwórca. Franciszkanie czczą go jako wielkiego kaznodzieję i doktora Kościoła.
Antoni z Padwy (lub z Lizbony) należy do najpopularniejszych świętych w świecie. Wzywa się go jako orędownika rzeczy zgubionych. Jest patronem narzeczonych i małżonków. Szuka się u niego wstawiennictwa przez rozwiązaniem i w niepłodności. Czci św. Antoniego poświęcone są wtorki. Niemal w każdym kościele znajduje się jego wizerunek i skarbona z napisem “Chleb św. Antoniego”.
Św. Antoni przedstawiony jest z księgą w ręku, z lilią, z Dzieciątkiem Jezus, z sercem i z ogniem.
Kanonizował go papież Grzegorz IX dnia 30 maja 1232 r. w Spoleto.
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś swojemu ludowi św. Antoniego z Padwy, znakomitego kaznodzieję i orędownika ubogich, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem prowadzili życie zgodne z Ewangelią i we wszelkich przeciwnościach doznawali Twojej pomocy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.