Bł. Benwenuty z Gubbio, brat I Zakonu (+ 1232).
W czasach św. Franciszka żył w Gubbio (Włochy) pewien rycerz imieniem Benwenuty. Będąc młodym, walecznym i pochodząc ze szlacheckiego rodu cieszył się wielkim poważaniem. W 1222 r. św. Franciszek był w Gubbio. Swoją postawą, zachowaniem i kazaniem zwrócił na siebie uwagę wielu ludzi. Wśród nich był także rycerz Benwenuty, który poprosił Biedaczynę, aby przyjął go do Zakonu Braci Mniejszych. Św. Franciszek przyjął go chętnie i radośnie.
Br. Benwenuty spełniał liczne niskie posługi, będąc posłusznym i pokornym. Był miłośnikiem ubóstwa ewangelicznego, zadowalał się biednym habitem, a wycieńczonemu pracami ciału dawał tylko konieczną rację pożywienia. W krótkim czasie osiągnął wysoki poziom doświadczeń mistycznych; posiadał także dar łez. Swoją modlitwą, słowem i płaczem wielu ludzi pobudził do nawrócenia. Centrum jego życia stanowiła Eucharystia. Często sam Jezus ukazywał mu się pod postacią Bożej Dzieciny, którego pieścił w swoich ramionach.
Św. Franciszek przeznaczył go do pracy w szpitalu, gdzie posługiwał trędowatym. Ta posługa miłosierdzia doprowadziła go do szczytów doskonałości. Każdego bowiem dnia przezwyciężał siebie samego i z heroiczną odwagą kontynuował swoją posługę. Chorzy byli mu za to wdzięczni, budowali się jego świętością, polecali się jego modlitwom.
Życie pokutne i posługa wśród trędowatych szybko nadwyrężyły jego siły. Cierpliwie i z poddaniem znosił ciężary długich i poważnych chorób własnych i bliźnich. Jego osobiste boleści były kontynuacją tej ofiary, którą złożył Bogu posługując w szpitalu braciom trędowatym. Modlitwa, kontemplacja, umiłowanie Eucharystii, nabożeństwo do Matki Najśw., naśladowanie serafickiego Ojca, cierpliwość w chorobie a przede wszystkim niewyczerpane miłosierdzie względem trędowatych stanowiły różne etapy, które doprowadziły go do świętości. Zmarł dnia 27 czerwca 1232 r. w Corneto k/Puglie.
Innocenty XII w 1697 r. zatwierdził formularz brewiarzowy i mszalny na jego cześć.
Panie, zapal nasze serca Duchem Twojej miłości, abyśmy za przykładem bł. Benwenutego, myśleli i postępowali zgodnie z Twoją wolą i miłowali Cię szczerym sercem w naszych braciach. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.