Bł. Eliasz Facchini (1839 – 1900), kapłan i męczennik I Zakonu.
Urodził się w Reno Centese k/Ferrary (Włochy) w 1839 r. Mając 5 lat przyjął sakrament Bierzmowania i I Komunię św. Był pilnym i gorliwym ministrantem w kościele parafialnym, zawsze aktywny, posłuszny i dyspozycyjny. W 1858 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w klasztorze Najśw. Maryi Łaskawej k/Rimini. Tutaj poznał nowicjusza Franciszka Fogolla, późniejszego towarzysza śmierci męczeńskiej. Po chwalebnym ukończeniu studiów teologiczno-filozoficznych przyjął święcenia kapłańskie w grudniu 1864 r. w Ferrarze. Pragnieniem jego było udanie się jako misjonarz do Chin.
W 1867 r. wyjechał do Chin. Pierwszym polem jego działalności apostolskiej był Tu-kong-fu, gdzie dzielił czas pomiędzy głoszenie Ewangelii, modlitwy, pokuty i ofiary. Przez 20 lat był rektorem tubylczego seminarium nauczając w szkole podstawowej i teologicznej. Pracował niestrudzenie; ponoć sypiał 4 godziny na dobę. Pisał skrypty z filozofii i teologii dla kleryków oraz inne dziełka z zakresu formacji i życia wewnętrznego, które zaginęły podczas prześladowania Bokserów. Pełnił również posługę gwardiana i rektora wyższego seminarium duchownego w Ta-yuen-fu. Pod koniec życia cierpiał z powodu uciążliwej infekcji skóry. O. Eliasz to autentyczny franciszkanin, roztropny rektor seminarium, niestrudzony misjonarz i światły pisarz.
Pius XII zaliczył go w poczet Błogosławionych 24 listopada 1946 r.
Niech się raduje Twój Kościół, Panie, we wspomnienie bł. Eliasza kapłana i męczennika, który świadectwem słowa i krwi głosił Ewangelię, życie, mękę i zmartwychwstanie Twojego Jedynego Syna. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.